Gabriella van Rosmalen

Heel eerlijk? Ik moest even opzoeken hoe lang we al verplicht binnen zitten met z'n allen. Het blijkt sinds 16 maart te zijn. Dat betekent dat we al ruim vijf weken in dezelfde ruimte zitten, met hier en daar een kleine uitstap naar buiten. Ik breng dus zo'n 98% van de tijd door met mijn man en peuterdochter. Heftig, maar klagen mag niet, want dan had je maar geen kinderen moeten nemen.

Dat zijn niet mijn woorden, maar wel een mening die ik regelmatig op Facebook voorbij zie komen. Want zeggen dat het af en toe best zwaar is om de hele tijd in de weer te zijn met je kind(eren) is uit den boze. Je wilde toch zelf kinderen? En je vindt het toch zo leuk om iets met ze te doen? Nu heb je daar de tijd voor en zit je alsnog te klagen. Hou eens even heel snel je mond, jij loedermoeder!

Klagen mag!

Maar dat is natuurlijk pure bullshit. Iedereen wil meer tijd doorbrengen met zijn kinderen, maar daar horen leuke uitstapjes, vriendjes, contact met familie en vooral balans bij. Meer tijd doorbrengen met je kind op een vierkante centimeter, zonder uitwijkmogelijkheden, terwijl je werk gewoon doorloopt en dat al ruim vijf weken lang, is heel iets anders.

Ik (en mijn man dus ook) heb al het geluk van de wereld dat ik tijdens deze crisis nog twee weken moest werken en daarna al aan mijn verlof begon. Hierdoor kon mijn man gewoon zijn 40-urige werkweek draaien en hoefden we geen ingewikkelde werkconstructies te bedenken. Daarnaast heeft mijn dochter nog geen huiswerk of andere verplichte taakjes die ze moet doen.

Dag in, dag uit zandtaartjes bakken

Doordat het werk van Wim gewoon doorgaat, komt alle zorg voor Mae op mij neer. Helemaal prima, maar hoogzwanger zijn een peuterpuber entertainen die heel slecht zelf speelt en het liefst iedere seconde van de dag stoeit, is een uitdaging. En ja, daar klaag ik weleens over. Want hoe graag ik ook veel tijd met mijn kind doorbreng, het is ook zwaar. Misschien zijn er moeders die intens gelukkig worden van dag in, dag uit zandtaartjes bakken, kleien, kleuren en boekjes voorlezen, maar ik wil af en toe ook even een momentje voor mezelf. Al is het maar een uurtje schrijven, Grey's Anatomy kijken of een boek lezen.

Is er tegen jou ook al gezegd dat je niet mag klagen over deze tijd omdat je dan maar geen kinderen had moeten nemen? Zeg dan direct terug dat je geen kinderen neemt maar krijgt en wens die persoon vervolgens eeuwige jeuk en veel te korte armpjes toe. Want je MAG klagen en het zwaar vinden. I've got your back!