Hardlopen is op zich niet moeilijk. Je zet gewoon je ene voet voor de andere, herhaalt dit een paar keer en voert dan langzaam het tempo op. Zie je, een kind kan de was doen. Maar hardlopen volhouden en ook daadwerkelijk resultaten boeken, is een heel ander verhaal.
Al eerder schreef ik dat hardlopen een ‘mentaal ding' is. Zodra het voor je gevoel niet lekker loopt (you see what I did there?), ga je daarover nadenken en is het einde helemaal zoek. Maar soms kom je niet eens tot het punt en geef je de strijd al eerder op. Bijvoorbeeld wanneer het regent of je gewoon liever op de bank wilt blijven hangen. Deze tips (of martelmethodes, ligt er maar net aan hoe je ze noemen wilt) zorgen ervoor dat jij niet eens meer durft te denken aan afzeggen!
Hebben jullie trouwens gezien dat dit blog nummertje 5 al is in de hardloopserie? En ik maar zeggen dat ik geen doorzettingsvermogen heb. Joh, dit is de langste, aaneengesloten reeks blogs tot nu toe! Maar dat terzijde.
Bij mij werkt dit altijd als een tiet. Ik verzin namelijk altijd hele slechte smoesjes of probeer mezelf te overtuigen van een niet bestaand pijntje: “Volgens mij heb ik echt een beetje last van mijn knie. Als ik zus doe niet, maar als ik hem zo beweeg wel.”
Bullshit natuurlijk, ik heb gewoon geen zin.
Maar als ik vaak genoeg tegen mezelf zeg dat ik een watje ben, dat ik met deze luie instelling mijn doel nooit haal en dat dit niet echt een sportersmentaliteit is, dan komt dat schuldgevoel vanzelf. Nee, dit doe ik natuurlijk niet als ik al 4 keer gesport heb die week. Juist op de momenten dat ik echt alles laat varen, heb ik deze ‘schuldgevoel-methode' hard nodig.
Vroeger beloofde ik mezelf altijd iets lekkers als ik was afgevallen. Ik geef toe dat dit niet de meest efficiënte manier van gezonder leven is, maar het principe werkt wel goed. Maak voor jezelf bijvoorbeeld een hardloopkalender. Als je het redt om 10 keer per maand te gaan draven, dan mag jij aan het einde van deze periode een paar nieuwe schoenen kopen. Of om de 50 gerende kilometers is het toegestaan om eens lekker te genieten van een reep Tony's.
Het moet natuurlijk wel iets zijn wat je echt tof vindt. Als je hartje er niet sneller van gaat kloppen, dan gaan je voeten er ook zeker niet sneller van rennen.
Ik loop vaak met mijn zus en zij is echt een beest. Geen regenbui is te hard, geen zomer is te warm en zelfs als haar knietjes krom staan van de reuma, bikkelt ze gewoon nog door. Durf dan maar eens te zeggen dat je niet mee gaat omdat je simpelweg geen zin hebt. Dit slappe excuus neemt mijn dartelmaatje niet echt serieus en dus staat ze dan gewoon gehuld in trainingsoutfit voor de deur.
Zo'n buddy moet je ook hebben als je ook een stiekeme quitter bent: “Oh, je arm is op drie plaatsen gebroken en je elleboog is uit de kom? Dus? Je rent toch met je benen of niet dan?”
Welke hardlooptip mis je nog? Laat het me weten in de comments, op Facebook of op Instagram!
photo credit: Ariana & Nelo – Hidratate via photopin (license)
Mijn 5 jaar geleden schreef ik een blog over reuma en veganistisch eten. Mijn huisarts…
We moesten even op haar wachten, maar op 10 december 2021 liet ze dan toch…
40 weken lang heb ik een dagboek bijgehouden over mijn zwangerschap. Koekje bleef de volle…
We moesten even op haar wachten, maar op 10 december 2021 liet ze dan toch…
Goulash uit de slowcooker is een van mijn meest favoriete recepten ooit. 's Ochtends gooi je…
40 weken lang heb ik een dagboek bijgehouden over mijn zwangerschap. Koekje bleef de volle…