Gabriella van Rosmalen

Ik hou van uiteten en ben dan ook van plan om dit tot het einde der tijden te blijven doen. Kind of geen kind, een restaurant bezoeken is een feestje waar ik gelukkig van word. Het is tegenwoordig echter wel even zoeken waar we dan terecht kunnen met Mae. Ik zit met een bewegelijke dreumes in de Librije namelijk niet echt op m'n gemak. Daarom start ik nu ook met REVIEW KIDS! En bij Abel. Tasman nam ik de aftrap. 

Tasman bestaat niet zo lang en is oorspronkelijk neergezet als pannenkoekenrestaurant. Het was de plek om na het klimmen in het naastgelegen Klimbos, even uit te puffen en wat te eten. Inmiddels is het die status allang ontgroeid. De menukaart is veel uitgebreider en het wordt ook zeer goed bezocht door inwoners van Rhoon en Poortugaal en dagjesmensen.

Kleine kindjes, grote bordjes

Om eerlijk te zijn was dit niet de eerste keer dat wij naar Tasman gingen. Ik ben er al regelmatig met mijn schoonfamilie geweest en ook stoppen Mae en ik er bijna iedere week wel een keer om te genieten van een heerlijk ijsje. Maar daarover later meer!

Voor Mae namen we frikadelletjes met frites, Wim koos voor de hamburger en ik besloot een pizza Prosciutto di Parma naar binnen te schuiven. Voordat we het wisten, stonden de gerechten al op tafel en konden we aanvallen. Perfect als je met kinderen bent, want over het algemeen is geduld niet hun sterkste kant.

Mae genoot intens van al het lekkere eten en besloot dat het frikadelletje slechts een transportmiddel voor de mayonaise was. Binnen no-time zat het hele moppie onder en daar keek ze ook nog eens ontzettend gelukkig bij. Ik vond het erg veel voor zo'n klein poppetje, want er ging behoorlijk wat weer mee terug. Maar wie weet dat dit wel weer genoeg is voor een kindje van een jaar of 5/6.

Ook mijn pizza was erg lekker. Ik hou ervan als hij dun en goed belegd is, en daar voldeed dit exemplaar prima aan. Hij was zelfs zo groot dat ik hem niet helemaal opkreeg, maar zoals een echte man betaamd, heeft Wim het klusje geklaard. Niet dat zijn hamburger niet groot genoeg was, want ook die had een serieuze omvang. Manlief beschreef hem als ‘erg lekker, maar niet extreem speciaal'.

Een groen minpuntje

Het enige dat ik jammer vind, is dat je geen bijgerechten krijgt bij je hoofdgerecht. Bij een pizza is dat natuurlijk logisch, maar op het bordje van Mae was geen stukje groen te bekennen en ook op Wim z'n bord had vlees het hoogste woord. Een kleine salade, wat aardappeltjes of een beetje groenten maakt het toch een completer gerecht. Je kan wel patatjes en rauwkost bestellen, maar stiekem vind ik het onzin dat je hier apart voor moet betalen.

Ook vind ik het jammer dat er weinig gezonde opties zijn voor kinderen. De kleine gerechtjes bestaan allemaal uit fastfood en dat terwijl het voor kleintjes zo leuk is om nieuwe smaken te ontdekken.

Het lekkerste ijs uit de omgeving

Ook al had ik na mijn pizza stiekem echt geen plekje meer over, toch moest en zou ik een ijsje eten. Want man, wat maakt Tasman lekker ijs, zeg! Ik heb nu al heel wat smaken uitgeprobeerd, maar er is er nog geen 1 die tegen is gevallen. Mijn hartje gaat vooral sneller kloppen van de Oreo en Banaan Karamel. En weet je wat het leuke is? Ze verkopen ook suikervrij ijs!

Het is dus voornamelijk liefde wat de klok slaat en die ook nog eens betaalbaar is. Voor 3 gerechten, stokbrood vooraf, 3 toetjes en 4 drankjes betaalden we € 60,-. Ik heb zo'n vermoeden dat we er nog weleens vaker heen gaan. 

Weet jij nog een leuk restaurant waar ik samen met Wim en Mae lekker kan eten? Laat het me dan weten!