Gabriella van Rosmalen

Eigenlijk moet ik bekennen dat ik op vakantie ga om te eten. Natuurlijk vind ik de zon heel fijn (soms, want zonne-allergie) en geniet ik immens van alle mooie natuur, maar dat eten… daar doe ik het voor. 

En laat Italië daar net het ultieme land voor zijn! Hoog op mijn to-eat-list stond sowieso een pizza. Ik had niet eens voorkeur voor een bepaalde variant, als het maar zo'n goede Italiaanse was. Op de tweede plek stond pasta Carbonara. Ik hou van die romige saus, en kcal tellen niet als je op vakantie bent, dus ik vond het verantwoord.

Helaas heb ik het laatste gerecht niet kunnen proberen, maar oh, wat is er toch veel lekkers in mijn buikje verdwenen!

Italië – het huis, het zwembad en de weg

First things first! Eerst alles over de vakantie zelf. We zaten in een uiterst schattig huisje bovenop een berg in Toscane. Het was knus, authentiek, met een geweldig zicht op het dal en het had bovendien een zwembad in de tuin. Eigenlijk was het simpelweg volmaakt.

Ware het niet dat er zo goed als geen weg naar het huisje toe was. Menig jeepsafarichauffeur in Turkije zou zijn baan opzeggen als hij dit soort routes moest afleggen. De ‘paden' waren steil, bezaaid met stenen en voorzien van tientallen meters diepe afgronden. Als je in een bocht iets te veel naar rechts of links hing, kukelde je zo van de berg af.

Hierdoor hebben we niet super veel van de omgeving gezien, wat erg jammer was. We hebben ons leven twee keer in de waagschaal gelegd om boodschappen te doen en vonden we het toen wel weer best.

Gelukkig hebben we in de rit ernaartoe en weer naar huis de mooiste dingen gezien. Vooral Oostenrijk was prachtig. Ik denk niet dat we ooit nog zo'n mooi uitzicht krijgen vanuit een hotelkamer.

Het allerbelangrijkste: het eten!

Door de ongelukkige weg hebben we niet vaak buiten de deur gegeten. Gelukkig vind je in de Italiaanse supermarkten allerlei mega lekkere groenten, pasta's, sausjes en natuurlijk vino's. We zijn dus helemaal niets tekort gekomen.

Ik weet niet zeker wat het lekkerste is dat ik gegeten heb: de focaccia met olijven of de pizza quattro formaggi. Ik denk toch dat ik voor het laatste ga, ook omdat ik die gegeten heb in een superschattig straatje in Cortona. En nog een enorme bonus: het overheerlijke toetje. De citroen-amarettomousse was werkelijk hemels. Hartje. Liefde. Alles.

IJsjes heb ik deze keer een beetje links laten liggen. Er is in San Marino een overheerlijk bolletje nougatine mijn buik in verdwenen, maar dat blijft het wel een beetje bij.

Is Italië een aanrader?

Jep, zeker, 100%, absoluut, gewoon doen. Alhoewel, dat specifieke huisje bovenop die berg zou ik niet aanraden, maar als foodie is Italië absoluut een land naar mijn hart. Ik heb ongeremd gegeten, gedronken en genoten!