Gabriella van Rosmalen

Mijn hoofd staat nooit stil, ik denk altijd. Of ik pieker, het ligt er maar net aan hoe je het bekijkt. Maar het ging niet meer, ik was er klaar mee. Dus zocht ik hulp. Wie gaat mij van het piekeren afhelpen? 

Dat een mens af en toe piekert, is op zich niet zo gek. We maken een hoop mee, moeten veel indrukken verwerken en door de 24-uurseconomie staan we nooit ‘uit'. Als ik naar mezelf kijk, waren de afgelopen maanden ook niet bepaald rustig. Ik trouwde met mijn grote liefde, overleefde een terroristische aanslag, onderging een naar onderzoek in het ziekenhuis en ik raakte zwanger van ons eerste kindje. Het is nogal wat in nog geen 8 maanden tijd.

Kreukels in de gordijnen

Maar mijn piekeren liep een beetje de spuigaten uit. Dit heb ik al eens eerder gehad, dus ik herkende de symptomen. Zo kreeg ik weer last van paniekaanvallen en zette ik, onbewust, mijn controlebehoefte om in dwanghandelingen.

In het begin probeer je jezelf nog wijs te maken dat het allemaal wel meevalt. Maar als je 6 x controleert of het gas uit is, je de hond iedere avond op dezelfde manier gedag moet zeggen en je niet naar bed kan als er een kreukel in je gordijnen zit, dan weet je dat je aan de bel moet trekken.

Dat deed ik en nu heb ik hulp, heel fijn. De diagnose is hetzelfde (piekerstoornis met veel angst en een klein beetje dwang), maar dit keer wordt het traject iets anders. En daar wil ik jou bij betrekken. Ik weet namelijk dat ik niet de enige piekeraar ben. De een piekert een beetje, de ander piekert heel veel, maar allemaal hebben we er last vast. Daarom deel ik alles wat ik leer graag met je, zodat jij er misschien ook wat van opsteekt!

Stapje voor stapje

Een van mijn grote piekerpunten is het kleine Erwtje in mijn buik. Omdat dat Erwtje inmiddels het formaat van een maiskolf heeft, is er lichte haast bij geboden. Normaal gesproken volg je het traject stapje voor stapje, maar omdat ik het liefst al voor half mei de complete marathon heb gerend, zetten we er wat vaart achter.

Mijn eerste opdracht is om op te schrijven waarover ik pieker. Zodra ik dit beschreven heb, leg ik het weg. Piekeren over hetzelfde onderwerp is verboden, aangezien dat onderwerp dan al in mijn boekje staat. Iedere dag heb ik een half uur de tijd om helemaal los te gaan met piekeren. Ik pak dan mijn boekje erbij en mag een onderwerp kiezen om over na te denken. Daarbij is het belangrijk dat ik structureel te werk ga:

1. Is het oplosbaar?
   • Ja, ga naar stap 2.
   • Nee, dan heeft het ook geen zin om erover te piekeren. Stop ermee.
2. Kan je het nu oplossen?
   • Ja, ga naar stap 3.
   • Nee, zet het in je agenda zodat je het, als de tijd rijp is, dan kan oplossen.
3. Zet alle voors en tegens op papier en beschrijf hoe je het gaat aanpakken. Leg het weg, denk er niet meer aan en pak het de volgende dag weer op om te kijken wat je van je aanpak vindt.

Pittig huiswerk

Ik weet nu al dat het me heel veel moeite gaat kosten om zo te denken, maar piekeren kost me nog meer energie. We gaan er dus gewoon voor. En ik heb het leuk voor mezelf proberen te maken door een supergaaf nieuw schriftje bij de Hema te kopen, inclusief sticky notes en fancy markeerstiften.

Makkelijker kunnen we het u niet maken, leuker wel!

Volgende week laat ik je weten hoe het is gegaan. Ben je een piekeraar? Laat het me weten (mag uiteraard ook anoniem) en wie weet kunnen we elkaar helpen. Doe vooral met me mee en schrijf je piekermomenten op!