Gabriella van Rosmalen

Vandaag zijn Wim en ik 1 jaar getrouwd. Het was een bizar jaar met heel veel dieptepunten, maar ook zoveel mooie momenten. En hoe kan je je eerste huwelijksjaar nu beter bekronen dan met het allerliefste dochtertje dat je je kan wensen? 

Lieve Wim,

Vandaag mag ik je al een jaar lang mijn hubby noemen. Niet dat ik dat vaak doe, want jij krijgt behoorlijk de kriebels van dat woord, maar je bent toch al echt 365 dagen mijn man. Onze bruiloft was fantastisch! Je zag er geweldig uit in je mooie, blauwe pak, alle gasten waren om door een ringetje te halen en we zijn zo onwijs verwend. Het ene cadeau was nog mooier dan het andere en het was geweldig om die dag in het middelpunt van de belangstelling te staan.

Ook de dagen erna waren super. Weet je nog dat we de hele zondag met vrienden in de tuin hebben gezeten en lekker pizza hebben gegeten? Die dag zijn de eerst flessen drank en repen chocolade (onze huwelijkscadeaus!) er al doorheen gegaan. Ik denk niet dat ik die dagen ooit vergeet.

Helaas geldt dat op een negatieve manier ook voor onze huwelijksreis. 6 dagen na ons sprookjeshuwelijk hebben we in Nice de hel gezien. Er verder over uitweiden is niet nodig, aangezien het drama bij ons alle twee nog op het netvlies gebrand staat. Dagelijks worden we geconfronteerd met onze angsten en bij iedere aanslag krimpen we weer een beetje ineen om de pijn te kunnen verdragen.

Maar weet je wat het mooie is? Vanaf de eerste dag zei je al tegen mij dat we hier sterker uit zouden komen. Wij zouden het kwaad niet laten winnen, maar juist in ons voordeel laten werken. We spraken af dat ons huwelijk niet zou stranden in onze wittebroodsweken. We hadden het dal, waar ieder huwelijk mee te maken krijgt, gewoon al gehad en zouden daar de komende 100 jaar geen last meer van hebben.

Langzaam krabbelden we op. We gingen weer leuke dingen doen, zoals op vakantie naar Italië. De grootste boost om toch nog positief naar de toekomst te (kunnen) kijken, was de komst van onze mooie prinses. Op 27 september ontdekten we dat ik zwanger was en 8 maanden later, op 11 mei, mochten we voor het eerst knuffelen met ons moppie.

Wat is ze mooi en lief, en wat ben jij een geweldige vader. Als man kan ik me al geen beter exemplaar wensen, maar als papa ben je helemaal fantastisch.

Welke ellende er nog op ons pad komt, ik weet dat we het samen aankunnen. Ik heb met jou de hel gezien, maar ben ook met jou in de hemel geweest en daar kan niets tegenop.

Liefs,

Gabriëlla