Gabriella van Rosmalen

Jongens, ik heb iets nieuws ontdekt! Althans, voor mij was het nieuw. Het concept bestaat namelijk al 100 jaar volgens mij. Ik luister tegenwoordig naar… boeken! Jawel, deze slowpoke heeft eindelijk ook eens wild gedaan en een abonnement bij een van de aanbieders afgesloten. Het eerste boek dat ik luisterde, was meteen een goede: the simple art of not giving a fuck van Mark Manson. Want dat doe ik nogal veel namelijk, een fuck geven om van alles en nog wat. 

Je hebt piekeraars, je hebt malers, je hebt mensen die zich constant zorgen maken en je hebt mensen zoals ik, die het allemaal tegelijkertijd doen. Het positieve is dat het je een ster in multitasken maakt. Het negatieve is dan wel weer dat je er behoorlijk druk mee bent en dat je heel wat fucks geeft op een dag. Over wat diegene van je denkt, waarom die ander niet terug appt, en hoe het komt dat nummertje 3 zo'n sneer onder water gaf. Allemaal dingen waar je over nadenkt, dus waar je een fuck om geeft.

Uit angst om geblokt te worden, stop ik nu maar weer met het woord f*ck. Ook weer iets waar ik dus kennelijk een f… Afijn, je snapt wat ik bedoel. 

Spoiler alert: zo werkt het dus

Het moraal van het boek dat ik aan het lezen ben? We moeten eens ophouden met constant positief te zijn en leren omgaan met onze tekortkomingen. Dit doe je door juist wel wat te geven om dingen, maar alleen maar om de zaken die jij belangrijk vindt. Als niets je meer zou interesseren, dan zou je maar een heel leeg bestaan hebben. In het boek worden je handvatten aangereikt waardoor je kan leren waar je wel of juist niet omgeeft.

Ik vind het boek heerlijk verfrissend, maar het gaat ook rechtstreeks tegen mijn principes in. Hallo, waarom zouden we de zaken niet gewoon positief kunnen bekijken!? Als je ergens iets tekort komt, kan je toch ook gewoon keihard werken om er juist wel goed in te worden? Hoe harder je voor iets werkt, hoe gelukkiger je ervan wordt. Althans, zo ervaar ik het.

Burn-out

Volgens Manson veroorzaakt deze houding echter alleen maar burn-out's en is dit juist de denkfout die Millennials maken. ‘Wij' leven in een positieve bubbel en kunnen de harde realiteit niet aan. Zodra we een tegenslag krijgen, raken we van slag, geven we een f*ck en komen we in een neerwaartse spiraal terecht.

Daar kan ik me dan wel weer iets bij voorstellen. Als je ziet hoeveel bloggers en vloggers er de laatste tijd ‘out' zijn gegaan, dan begrijp ik waar Manson op doelt. Wellicht trekken zij de tegenslagen zich teveel aan, omarmen zijn hun tekortkomingen niet en kunnen ze geen onderscheid meer maken tussen wat wel en wat niet belangrijk is. Buiten het feit dat ze natuurlijk ook kneitertje hard werken, laten we dat vooral niet vergeten.

Ik ga de komende tijd eens letten op hoe ik mijn f*cks verdeel op een dag en hoe ik er daadwerkelijk geef. En jij? Doe je met me mee?