Emmertjes, het zijn rare dingen. Soms kunnen ze een tsunami verwerken zonder dat je een krimp geeft, en op andere dagen stroomt hij bij de kleinste druppel al over.
Vrijdag was zo'n dag. Ik kwam terug van het sporten en ik voelde me opeens zo intens moe. De schouder- en beenoefeningen waren prima gegaan en ook tijdens cardio had ik nergens last van, maar toen ik thuis kwam, was ik kapot. Geen idee waar het vandaan kwam, maar zowel geestelijk als lichamelijk kon er geen boe of bah meer vanaf.
Als ik in de loop der jaren als ongewenst winterdipper iets heb geleerd, is dat je nooit moet toegeven aan negatieve gedachten. Als je op donkere dagen (zoals het vrijdag was) meegaat in het sippe gevoel, is heel je dag verpest en blijf je lopen met een knagend, irritant, zwart monstertje van binnen.
De wandeling met mijn kleine grote ijsbeer was dus net zo lang als anders en zijn blijdschap werkte enigszins aanstekelijk. Hoe kan je nou boos zijn op een hond die je zo ongelooflijk vrolijk en zielsgelukkig aankijkt? Maar toch, het gevoel was niet verdwenen.
En toen kwam ik tot de conclusie dat mijn emmertje vol moest zijn. Ik heb de laatste tijd zoveel verschillende ballen (werk, eigen bedrijf, bloggen, voeding, fitness, hardlopen) in de lucht proberen te houden dat het me uitgeput had. Het emmertje kon even geen nieuwe regendruppels aan en moest worden geleegd.
Dus heb ik vrijdagmiddag alle taken uit mijn agenda gehaald, heb ik een flinke pot thee gezet en ben ik al knuffelend met Toeter series gaan kijken. Even geen deadlines, geen gewichten, geen gepieker en geen twijfels; gewoon lekker kijken, grienen, lachen en een leeg hoofd.
En ik denk maar zo: ook van een emmertje leegscheppen krijgen je (mentale) spierballen.
Mijn 5 jaar geleden schreef ik een blog over reuma en veganistisch eten. Mijn huisarts…
We moesten even op haar wachten, maar op 10 december 2021 liet ze dan toch…
40 weken lang heb ik een dagboek bijgehouden over mijn zwangerschap. Koekje bleef de volle…
We moesten even op haar wachten, maar op 10 december 2021 liet ze dan toch…
Goulash uit de slowcooker is een van mijn meest favoriete recepten ooit. 's Ochtends gooi je…
40 weken lang heb ik een dagboek bijgehouden over mijn zwangerschap. Koekje bleef de volle…
Bekijk de berichten
Goed dat je jezelf dat ook af en toe gunt. En vergeet niet dat een bruiloft voorbereiden ook flink was emotionele ruimte in je hersens inneemt. Het is tenslotte wel een heel bijzondere en spannende dag. Ook al ben je er niet constant bewust mee bezig, het geeft toch een hoop (leuke!!) spanning.