Gabriella van Rosmalen

Doen alsof je aan het bellen bent. Kiezen voor schoenen waar je snel mee kunt rennen. Per metrostation aangeven waar je bent en smsen als je uitstapt. Een capuchon of muts dragen. Scheldwoorden, gesis en fluiten gewoon negeren en stug doorlopen. Alleen maar om ervoor te zorgen dat je veilig thuiskomt. Maar veilig thuiskomen zou normaal moeten zijn, toch?

33 jaar was Sarah uit Londen, toen ze in het donker alleen naar huis wandelde. 33 jaar, een heel leven voor zich, vol met kansen, mooie plannen en dromen.

App me als je thuis bent. Misschien hebben haar geliefden dat ook wel tegen haar gezegd. Maar ze appte niet, want ze kwam niet thuis.

Sarah liep de verkeerde man tegen het lijf die ervoor zorgde dat ze niet veilig thuiskwam. Die ervoor zorgde dat ze nooit meer thuis zou komen.

Iedere vrouw heeft het weleens meegemaakt

Sinds de moord op Sarah is er een beweging gaande op alle socialmediakanalen: Text me when you get home. Een zinnetje dat zo lief bedoeld is, maar niet eens nodig zou moeten zijn. Het symboliseert de (dagelijkse) intimidatie die vrouwen ervaren wanneer ze alleen over straat lopen.

In die golf van boosheid, onmacht en frustratie, zit vooral heel veel herkenbaarheid. Herkenbaarheid van vrouwen die zich ook niet veilig voelen op straat. In het donker naar huis moeten en bang zijn.

Zo bang dat je pas versnelt, je alvast je sleutels in je hand houdt en net doet alsof je aan het bellen bent. Je haar zit al weggestopt, zodat het minder opvalt. Je baalt er enorm van dat je toch je hakken hebt aangedaan in plaats van je gympen.

En ondanks dat je er alles aan doet om niet op te vallen, krijg je toch opmerkingen naar je hoofd.

Of je mee naar huis gaat. Dat je er zo leuk uitziet. Lief meisje. Pssttt.

En als je niet reageert, verandert het snel. Dan wordt het opeens hoer. Slet. Moet je keihard gepakt worden. Gecombineerd met allerlei ziektes en woorden die je niet eens kent.

Leven met angst

Als ik vroeger ging stappen, ging ik nooit alleen naar huis. Sterker nog, ik ging niet weg als ik wist dat ik in het donker alleen zou zijn. En als het echt niet anders kon, belde ik met iemand zodat diegene het meteen zou weten als er wat gebeurde.

Zelfs toen ik al getrouwd was en na mijn werk in het donker terug naar huis moest, liet ik mijn man per station weten waar ik was.

Stel dat er wat zou gebeuren?

Ik zou niet de eerste zijn en ook zeker niet de laatste.

Je moet niet leven in en met angst. Ik weet het als geen ander. Maar wat als die angst heel erg logisch is? Omdat het op dagelijkse basis gebeurt? Omdat 1 op de 2 vrouwen meer dan eens (seksueel) overschrijdend gedrag heeft ervaren?

Mijn dochter èn mijn zoon

Over een jaar of vijftien gaat mijn dochter op pad. Hopelijk niet alleen, maar ik kan haar ook niets verbieden. Het is haar recht om alleen over straat te kunnen zonder bang te zijn.

Het is het recht van iedere vrouw om zich veilig te voelen in het donker.

En als mijn dochter gaat stappen, volgt mijn zoon een paar jaar later. Alleen vanwege het feit dat hij man is, zullen zijn wandelingen over straat anders zijn dan die van zijn zus. Niet compleet veilig, daar ben ik me van bewust. Maar er wordt niet naar hem gefloten, gesist of geroepen. Dat is normaal. 100% normaal. Alleen kennelijk niet als je vrouw bent.

Het is mijn taak om hem respect voor vrouwen bij te brengen. Om hem te laten zien dat niet ieder meisje gediend is van een compliment zonder context.

Want van een groter en sterker iemand horen dat je er zo goed uitziet terwijl je in het donker alleen over straat loopt, is beangstigend.

Wat kan jij doen?

In die golf van boosheid op social media keert er ook steeds één vraag terug: wat kan jij doen? Deze vraag is vooral gericht op mannen die ervoor zorgen dat vrouwen zich niet veilig voelen. Maar ook op mensen die dit gedrag goed praten. Op mensen die het zien gebeuren, maar niets doen.

Want het is toch een compliment?

We maken toch maar een grapje?

Vroeger vonden vrouwen het tenminste nog leuk om nagefloten te worden.

Als iets als beangstigend wordt ervaren, is het geen compliment of grap.

Wat kan jij doen om ervoor te zorgen dat vrouwen alleen in het donker over straat durven zonder bang te zijn? Je zoon bijbrengen dat fluiten naar een meisje niet nodig is? Je vrienden erop wijzen dat een grote groep heel eng kan zijn voor een vrouw die alleen loopt? Of misschien zelfs wel je eigen gedrag aanpassen?

Wat kan jij doen?