Gabriella van Rosmalen

De laatste tijd is er weer een hoop te doen om het geven van water aan je kleintje. Onze Koning durfde te beweren dat het goed voor je was en meteen stond heel moeder-Nederland op z'n kop. Ze bepaalden potverdorie zelf wel wat ze aan hun kind gaven! Daar hebben ze natuurlijk helemaal gelijk in. Maar is een suikervrije opvoeding nou echt zo tragisch? Ik pas het al bijna 2 jaar toe en ben er nog steeds fan van. Al zijn er natuurlijk wel wat knelpunten.

Nog voordat Mae geboren werd, had ik al besloten dat ik haar suikervrij wilde opvoeden. Het schreef ik een blogpost over met als titel ‘mijn kind krijgt GEEN lange vinger‘. De meningen waren behoorlijk gepeperd. De een vond het verschrikkelijk zielig voor Mae en de ander voelde zich direct aangevallen omdat zij haar kleintje wel een koekje en een pakje sap gaf.

Inmiddels is Mae bijna 2 en krijgt zij nog steeds vrijwel geen suiker thuis. Manlief vond een compleet suikervrij leven nooit echt een goed idee. Hij gunde haar de dingen waar hij vroeger van genoten had, ook. Omdat opvoeden toch echt een samenwerking is, hebben we besloten in ieder geval de voeding van Mae doordeweeks thuis suikervrij te houden. In het weekend eet ze af en toe een ijsje of een koekje en zijn we iets soepeler.

Alleen maar water

En weet je? Gewoon thuis is het nog helemaal niet zo lastig. Zo zit er in haar drinkbeker gewoon water. Jep, zo uit de kraan. Ik weiger echt om Mae iets anders te geven, omdat ik het niet nodig vind. Ze is water gewend en als ik aan pakjes of siroop denk, zie ik spontaan haar tanden uit haar mond vallen. Wel krijgt ze ‘s ochtends en ‘s avonds een flesje melk.

Het ontbijt wisselt, maar meestal eet ze havermout (en ze is daar net zo gek op als d'r moeder) of een boterham met groentespread. ‘s Middags eet ze een gebakken ei met groenten of brood met kipfilet, kaas of vega smeerseltjes.

Het avondeten wisselt iedere keer, maar we eten sowieso 6 keer per week iets met groenten. Hoe meer ik het verstop (zoals in pastasaus of risotto), hoe lekkerder ze het vindt. Als tussendoortje krijgt ze tomaatjes, paprika het maakt verschrikkelijke vlekken, maar het valt wel in de smaak), fruit of snacks van Ella's Kitchen of De Kleine Keuken.

De knelpunten van suikervrij opvoeden

De grootste knelpunten van een volledig suikervrij bestaan liggen toch echt buitenshuis. Op verjaardagen, feestjes, het kinderdagverblijf, bij opa en oma, overal worden hapjes aangeboden waar (veel) suiker in zit. Op het kinderdagverblijf heb ik dit besproken, maar ik ben er natuurlijk niet bij. Wat Mae daar echt eet, weet ik dus niet.

Ze is nu ook op een leeftijd dat ze het doorheeft als iedereen iets krijgt en zij niet. Mae is echter dan ook weer net te jong is om uit te kunnen leggen waarom dit zo is. Daarom heb ik ook besloten het gewoon te laten gaan. Als ze ergens anders is, mag ze met de rest mee-eten. Dit is echter wel tot op een zekere hoogte. Zo zeg ik nee tegen pakjes drinken en mag Mae ook niets zelf van de tafel pakken. Mijn kleine wup houdt behoorlijk van eten en als we dat goed vinden, schuift ze binnen no time de hele borrelplank naar binnen.

Opmerkingen van anderen

Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het commentaar ook een van de knelpunten van een suikervrije opvoeding vind. Regelmatig hoor ik dat het zielig is dat Mae geen appelsap mag of thuis geen snoep krijgt. Ik vind dat een beetje onzin en ik begrijp ook niet hoe je medelijden kan hebben met een kindje dat gezond wordt opgevoed. Deze blogpost gaat me waarschijnlijk ook behoorlijk wat commentaar opleveren, maar hopelijk is het ook een kleine hart onder de riem voor moeders die een suikervrije opvoeding interessant vinden.

Een kleine disclaimer: dit is hoe ik over het opvoeden van MIJN dochter denk. Hoe jij het doet, mag jij helemaal zelf weten. Voel je dan ook zeker niet aangevallen. Iedereen doet wat hij of zij het beste vindt voor zijn/haar kinderen.