Gabriella van Rosmalen

Net zoals tijdens de zwangerschap van Mae, word ik nu ook begeleid door een gynaecoloog in plaats van door een verloskundige. Dit heeft te maken met de SSA antistoffen die ik in mijn bloed heb. Hierdoor is mijn zwangerschap automatisch medisch geworden.

Een jaar of vijf geleden stond ik op het punt de behandelkamer van de reumatoloog uit te lopen toen ze me terloops mededeelde dat ik tijdens een eventuele zwangerschap kans had op kindjes met grote hartproblemen. Hierbij moest ik denken aan een hartstilstand of baby's zonder overlevingskans. Totaal van slag reed ik naar huis om daarna in tranen mijn man en ouders op te bellen.

SSA antistoffen en reuma

Een week later zat ik weer bij dezelfde arts en dit keer met Wim aan mijn zijde. De arts bood haar excuses aan en zei dat ze het misschien een beetje kort door de bocht had gebracht. Het bleek iets minder zwartwit te zijn en ook helemaal niet zo slecht als dat ze had geschetst. Maar dat ik de antistoffen SSA in mijn bloed had en dat dit gevolgen had voor een zwangerschap stond vast.

Overigens heb ik (gelukkig) nooit het officiële label van reumapatiënt gekregen. Mijn bloed is positief getest op de ziekte, maar aangezien ik geen klachten heb, sta ik ook niet onder behandeling van een arts. Daarnaast kunnen SSA antistoffen ook voortkomen uit andere auto-immuunziekten.

Wat doen SSA antistoffen tijdens de zwangerschap?

De SSA antistoffen zorgen ervoor dat de hartslag van het kindje in je buik kan vertragen. Het uiteindelijke gevolg kan zijn dat er een hartblokkade optreedt en dat het kindje dus overlijdt. De kans hierop is gelukkig erg klein. Tijdens mijn eerste zwangerschap kreeg ik iedere week een echo om te kijken hoe het met de hartslag van de baby ging. Dit deden ze met een mechanische ECG (een heel ingewikkeld echo-apparaat) en zo konden ze voortijdig eventuele hartproblemen opsporen.

Het protocol is veranderd

Ik wist sowieso dat als ik nog een keer zwanger raakte, ik weer naar het ziekenhuis moest. De antistoffen verdwijnen niet zomaar en aangezien ze bij mijn eerste zwangerschap al buitengewoon hoog waren, ging ik nu ook weer uit van een medisch traject. Dat is ook het geval, maar het protocol is veranderd. Ik krijg nu niet meer wekelijks een echo, maar twee hele uitgebreide bij 20 en 22 weken. Dit is veranderd, omdat de artsen tijdens de vele echo's vrijwel nooit een probleem ontdekten.

Verder moet ik tot mijn 20ste week iedere vier weken naar de gynaecoloog en daarna sta ik iedere twee weken bij hem op de stoep. Eerlijk gezegd vind ik dat wel fijn, want van iedere week een echo overstappen naar een compleet normaal traject zag ik zelf niet zo zitten.

Ik maak me, denk ik, niet meer zorgen dan iedere andere zwangere vrouw. Ik zie de extra echo's gewoon als nog meer kansen om naar mijn kleine wonder te kijken!