Mijn dreumes slaapt slecht. Of beter gezegd, slaapt niet. Het is 02.30 uur. Ik heb net mijn man afgewisseld, zodat hij ons bed weer in kan duiken. Mae kijkt me met een grote glimlach aan, alsof ze wilt zeggen dat slapen voor baby's is en daar hoort zij natuurlijk allang niet meer bij. Na 2 uur geeft ze het toch op en sluip ik als een ninja de kamer weer uit.
Dit is niet de eerste keer dat ik over de ‘slaapproblemen‘ van Mae schrijf. Toen ze 1.5 jaar geleden het levenslicht zag, heeft ze besloten dat slapen niet haar hobby is en tot op de dag van vandaag zet zij dat stug voort.
Volgens Mama Enzo slaapt een dreumes gemiddeld 11 uur per nacht en overdag ook nog eens een á twee uur. Om heel eerlijk te zijn heeft Mae dat nog nooit gered. Niet als baby, maar al helemaal niet als dreumes.
De afgelopen tijd is het weer enorm raak. We waren net gewend om er maar 1 of 2 keer uit hoeven per nacht, en soms zelfs een nacht helemaal niet, toen Mae haar ritme weer eens omgooide. Eerst werd ze rond half 5 wakker waarna ze het echt vertikte om weer te gaan slapen. En daarna vond ze het om half 1 wel welletjes. Wat we ook probeerden en hoe lang we er ook naast zaten, ze wilde niet meer slapen.
Ook haar laten huilen werkte niet meer. Mae hield dat gerust een half uur vol of ze maakte zichzelf zo van streek dat ze moest overgeven. Na een tijdje waren Wim en ik zo intens wanhopig dat we haar bij ons in bed namen. Niet dat dat veel hielp, want ook daar maakte ze er een feestje van.
Haar tussen ons in laten slapen was wel het laatste wat ik wilde, maar we waren zo moe, dat we het ook niet meer wisten. Al weken haalden we amper drie uur slaap per nacht en het was ook niet dat we zo uitgeslapen waren toen haar nieuwe, helse ritme begon.
Na de zoveelste nacht naast haar bed ben ik naar het consultatiebureau gegaan om te vragen of zij nog tips hadden. De kinderarts reageerde onwijs begripvol, maar raadde ons toch af om Mae bij ons in bed te nemen. Ze gaf aan dat kleine kinderen deze tactiek heel snel onder de knie hebben en er dan alles aandoen om in het grote bed terecht te komen. Toen ik aan Mae vroeg of zij echt zo doortrapt was, zei ze met een hele grote glimlach ‘ja'!
Op haar advies bleven we wel bij haar als ze wakker was, maar draaiden we de stoel om, zodat ze alleen onze rug nog zag. Iedere nacht schoven we een stukje verder van haar bed met het idee dat Mae dan zou wennen aan het feit dat ze alleen ligt.
We hebben nog twee nachten afgezien, maar de derde nacht had ze het door. Ik hoefde er maar twee keer uit en zat per keer een kwartiertje naast haar. Na een week heeft ze weer een nacht helemaal doorgeslapen, en wij dus ook. Ze zet nog wel om 6.15 uur haar wekker, maar dat neem ik maar voor lief. Nog steeds zitten er radeloze nachten tussen, maar af en toe een nacht waar ze amper haar ogen open doet, is fijn.
Als jij nu denkt: help, mijn dreumes slaapt ook slecht!, geef dan de moed niet op. Probeer deze tip eens uit en vergeet vooral niet dat het een fase is. Die wellicht wat lang duurt…. maar toch!
Mijn 5 jaar geleden schreef ik een blog over reuma en veganistisch eten. Mijn huisarts…
We moesten even op haar wachten, maar op 10 december 2021 liet ze dan toch…
40 weken lang heb ik een dagboek bijgehouden over mijn zwangerschap. Koekje bleef de volle…
We moesten even op haar wachten, maar op 10 december 2021 liet ze dan toch…
Goulash uit de slowcooker is een van mijn meest favoriete recepten ooit. 's Ochtends gooi je…
40 weken lang heb ik een dagboek bijgehouden over mijn zwangerschap. Koekje bleef de volle…