Gabriella van Rosmalen

Wauw, ik mag voor de derde keer zwanger zijn! Wat een wonder. Tijdens iedere zwangerschap heb ik een dagboek bijgehouden en zo ook deze keer. Wekelijks deel ik alle mooie geluksmomenten, maar ook de struggles, onzekerheden en het balanceren tussen twee kindjes en een zwangerschap. Deze week: slapeloze nachten.

Lief Roosje,

Mijn liefste, kleinste wuppie. Het besef dat het einde nadert, begint nu wel echt te komen. Nog maar zes weekjes en dan hopen we jou te mogen verwelkomen. Deze week was er een zonder ziekenhuizen, maar vanaf komende dinsdag krijgen onze bezoekjes een wekelijkse frequentie. Ook gaan we tijdens onze volgende afspraak jouw komst bespreken. Bij je broer en zus werd ik ingeleid, maar stiekem hoop ik deze keer dat mijn bevalling vanzelf op gang komt. Niet dat ik iets te klagen heb over de vorige twee ervaringen, het lijkt me gewoon heel mooi als mijn lichaam het zelf aangeeft dat het jouw tijd is om te komen.

Waar ik wel iets over te klagen heb, is mijn nachtrust. Als Lewis me niet uit mijn slaap houdt, dan doe jij het wel. Met een flinke boogie laat je mijn hele buik heen en weer gaan en een flinke trap onder mijn heupbot en ribben vind je ook geen probleem. Nou kan ik echt wel tegen een gebroken nachtje of wat. Jouw broer en zus hebben ons er meer dan een bezorgd. Maar het liefst slaap ik juist wat extra voordat ik het straks weer weken met een powernappie moet doen. Zullen we afspreken dat je mama ‘s nachts nog heel veel met rust laat?

Mae, je lieve trotse zus, kan niet wachten tot je er bent! Ze wrijft regelmatig even over mijn buik en roept dan dat ze je voelt schoppen. Maar je bent nog niet zo spannend als Sinterklaas, want daar praat ze nog net wat vaker over.

Liefs,

Mama