Gabriella van Rosmalen

Onze geweldige dochter wordt grote zus! Mae is nog niet helemaal overtuigd, maar ik weet het echter zeker: er groeit een nieuw wondertje in mijn buik. Net zoals Mae, krijgt ook onze nieuwe aanwinst een eigen dagboek. Deze week: van de schrik bekomen en genieten van de misselijkheid.

Lief Koekje,

Mijn allereerste dagboek aan jou! Wat een ontzettend bijzonder moment. In gedachten ben ik al vaak begonnen met schrijven en heb ik ook al de nodige dingen tegen je gezegd, maar dit is de eerste keer dat het echt op papier staat.

Jeetje, wat ben ik blij met jou. Aan het begin van dit jaar kwam de wens voor een tweede prachtbaby langzaam opzetten. Aan de ene kant vond ik het onwijs eng en aan de andere kant leek het wel alsof ik niets liever wilde. Je grote zus was nogal een verrassing (in hoeverre een zwangerschap een verrassing kan zijn natuurlijk. Je raakt niet zwanger van samen boodschappen doen) dus papa en ik besloten er deze keer goed over na te denken. Als de wens na de vakantie nog zo groot was, zouden we ervoor gaan.

Nieuw avontuur

En of die wens er nog was. Sterker nog, hij was groter dan ooit tevoren en kwam ook al voor de vakantie prominent in beeld. Het spannendste vond ik het daadwerkelijk beginnen aan ons nieuwe avontuur. Wat als ik heel lang op je moest wachten? Het leek me zo pijnlijk om iedere keer weer ongesteld te worden en tegelijkertijd spookten ook de gedachten door mijn hoofd dat heel veel vrouwen hiermee te maken hebben. Enorm heftig.

Vijf testen

Ik weet niet waaraan we het verdiend hebben, maar op een of andere manier had ik na een maand al een positieve zwangerschapstest in mijn handen. Oké, dat is niet helemaal waar. Ik had niet één, maar vijf testen nodig om er zeker van te zijn dat ik echt zwanger was.

De eerste testen vertoonden zo'n licht streepje dat ik bleef twijfelen. Opnieuw naar de drogist durfde ik ons kleine dorp niet, uit angst dat de plaatselijke tamtam het eerder zou weten dan mijn ouders. Dat werd een test bestellen via internet. Deze deed ik vervolgens samen met papa en toen was er echt geen twijfel meer mogelijk: hartstikke zwanger. Papa tikte meteen 2 schnapps achterover (geen grap, maar maak je geen zorgen: dat deed ie bij je zus ook) en moest het nieuws even verwerken.

Bij Mae was ik heel erg in de war en schrok ik. De blijdschap kwam toen de schok een beetje gezakt was. Bij deze test wist ik het direct: jij bent zo ontzettend welkom!

Genieten van de misselijkheid

Net zoals bij mijn eerste zwangerschap begon de misselijkheid ook nu weer rond de zeven weken. Gelukkig haalde je vader het dit keer niet in z'n hoofd om te zeggen dat het een placebo-effect was. Ik denk dat hij zijn lesje wel geleerd heeft. Genieten van de misselijkheid zelf kan ik natuurlijk niet, maar het is voor mij wel een extra bevestiging dat jij heerlijk groeit en bloeit daarbinnen.

Ik heb al een aantal echo's gehad en ook deze zwangerschap wordt weer medisch. Hoe dat precies zit, vertel ik binnenkort.

Lief Koekje, je bent nu al onderdeel van ons prachtige gezin!

Veel liefs,

Mama