Gabriella van Rosmalen

Onze geweldige dochter wordt grote zus! Mae is nog niet helemaal overtuigd, maar ik weet het echter zeker: er groeit een nieuw wondertje in mijn buik. Net zoals Mae krijgt ook onze nieuwe aanwinst een eigen dagboek. Deze week: wat een goede tijd om dik te zijn.

Lief Koekje,

Deze week drong het ineens tot me door: over twee weken mag jij in principe al komen! Ik weet dat dit het cliché der clichés is, maar ik heb oprecht geen idee waar de afgelopen 35 weken zijn gebleven. Hoe kan het dat mijn zwangerschap zo snel voorbij is gevlogen?

Overigens merk ik wel aan alles dat het einde nadert. Opstaan gaat niet meer zo soepel, m'n bekken doen zeer en de hele dag voldoende zuurstof binnen krijgen is een serieuze activiteit.

Daarnaast is mijn buik echt ontzettend groot. Van je zus was ik zelfs op het allerlaatste moment niet zo dik. Ook ben ik nu op mijn allerhoogste gewicht ooit. Maar goed, als je het positief bekijkt is een lockdown natuurlijk wel een fantastisch moment om zo dik te zijn. Er is nu niemand die tegen me kan zeggen dat ik op knappen staat of dat mijn buik zo groot is.

Behalve je vader dan. Hij neemt dan weer geen blad voor z'n mond.

Het afgelopen weekend hebben we de puntjes op de i gezet. Jouw bedje is opgemaakt en je liefste zus heeft daarbij heel goed geholpen. Ze hield netjes bij of alle knuffeltjes wel een mooi plekje kregen en ook werd je speentje alvast klaargelegd. Daar is ze heel kritisch op, hoor. De speen is in de nachtelijke uurtjes nog steeds Mae haar grote steun en toeverlaat en kennelijk gunt ze jou dat pleziertje ook. Ze hielp ook nog mee met het klaarleggen van de kleertjes, maar daarover vertel ik binnenkort meer.

Normaal gesproken had ik vandaag ook weer een echo gehad, maar door het virus en omdat het zo goed met ons allebei gaat, is deze uitgesteld naar volgende week. Ik moet dus nog even wachten voordat ik je weer kan bewonderen, maar ik vermaak me tot die tijd ook prima met je vrolijke getrappel.

Heel veel liefs,

Mama