Gabriella van Rosmalen

Onze geweldige dochter wordt grote zus! Mae is nog niet helemaal overtuigd, maar ik weet het echter zeker: er groeit een nieuw wondertje in mijn buik. Net zoals Mae krijgt ook onze nieuwe aanwinst een eigen dagboek. Deze week: de ellendige kraamverbanden zijn weer binnen.

Lief Koekje,

De afgelopen week ontving ik het kraampakket van onze zorgverzekeraar. Ze begonnen heel gezellig met een mooie handdoek en een lief knuffeltje, maar al snel viel mijn blik op die ellendige kraamverbanden. Van die enorm grote dingen die eigenlijk niet eens in je onderbroek passen, maar tegelijkertijd te klein zijn om de ellendige nasleep van de bevalling op te vangen.

Jij maakt je geen seconde druk over die kraamverbanden als je eenmaal geboren bent, kleine man. Zolang jij je knuffels, slaap, eten en schone broeken krijgt, ben jij een tevreden baby. Hoop ik dan. Je moeder heeft het echter iets zwaarder.

Ik weet nog goed hoe zielig ik me voelde toen ik na de bevalling voor het eerst thuis naar de wc moest. Alles deed pijn, alles was beurs en de tranen zaten ontzettend hoog. In m'n enorm grote oma-tent zat een kraamverband waar je gemakkelijk drie gezinnen op kon laten slapen. De hele boel down under stond in de fik en de kraamverzorgster zei opbeurend dat dit gerust nog een paar weken kon duren.

Gelukkig is me dat bespaard gebleven en konden die vreselijke kraamverbanden tegelijkertijd met de kraamverzorgster de deur uit. Ik weet dat niet iedereen zoveel geluk heeft, dus daar was ik echt ontzettend blij mee. Maar toch, nu ik ze weer tegenkwam in het kraampakket, benauwt het me weer. Die bevalling is één ding, maar het herstel is eigenlijk nog veel zwaarder dan een kind op de wereld zetten.

Gelukkig hoef ik daar nu nog niet aan te denken, lief Koekje. Jij zit voorlopig nog wel even in mijn buik. Hopelijk hoef ik die dijken van verbanden pas over minimaal vijf weken uit het kraampakket te halen.

Heel veel liefs,

Mama