Gabriella van Rosmalen

Onze geweldige dochter wordt grote zus! Mae is nog niet helemaal overtuigd, maar ik weet het echter zeker: er groeit een nieuw wondertje in mijn buik. Net zoals Mae krijgt ook onze nieuwe aanwinst een eigen dagboek. Deze week: het fijne trimester is achter de rug.

Lief Koekje,

Ik heb er weleens eerder over geschreven, maar eigenlijk gebruiken we Koekje als koosnaampje bijna niet meer. Voor je grote zus was het een tikkeltje verwarrend, omdat ze de ene keer dacht dat ik een baby in m'n buik had en de andere keer weer een (hele) grote koek. En je papa en mama noemen je eigenlijk altijd Karel. Toch blijf ik je hier Koekje noemen, omdat het zo lief klinkt en omdat ik bang ben dat mensen denken dat we je al een naam gegeven hebben.

Helaas zijn je paps en ik daar nog steeds niet helemaal uit. We hebben twee hele mooie opties waar we maar niet tussen kunnen kiezen. En met nog iets meer dan tien weken op te teller zou ik nu toch echt graag die knoop willen doorhakken.

Dat we samen het laatste trimester zijn ingegaan, merk ik aan een hoop dingen. Je neemt steeds meer ruimte in, dus het zuurstofgebrek en de gekrompen maag zijn weer terug van weggeweest bij je moeder. Ook ben ik steeds vaker moe en voelt een ochtend naar de stad toe als een marathon. Ik vind het eerlijk gezegd echt heel moeilijk om me daarbij neer te leggen, want je moeder is een druk typetje. Nu al afscheid moeten nemen van een hoop dingen, valt me best zwaar, ondanks dat ik gigantisch blij ben met jou in mijn buik. Toch probeer ik me erbij neer te leggen en keihard te genieten van de momenten dat jij nog lekker aan het schoppen en bewegen bent.

Heel veel liefs,

Mama