Gabriella van Rosmalen

40 weken lang heb ik een dagboek bijgehouden over mijn zwangerschap. Koekje bleef de volle tijd, plus een dag extra zitten, maar inmiddels hebben we kennis mogen maken met de knappe Lewis. Iedere maand schrijf ik een nieuw hoofdstuk van zijn dagboek en vertel ik hoe het met hem en met ons gaat. Deze maand: een heleboel eerste keren.

Lief Koekje,

Het was een maand vol eerste keren voor jou. Zo werd je voor de eerste (en oké, enige) keer gedoopt, maar ging je ook voor het eerst naar het kinderdagverblijf. Het wennen was goed gegaan, dus mama had er op zich wel vertrouwen in. Toch verliet ik met een brok in mijn keel de parkeerplaats toen ik jou en je zus bij de juf had achtergelaten. Lang leve het schuldgevoel van een moeder. Gelukkig bleek dat je het prima naar je zin had gehad, op hier en daar wat gemopper na.

Het was ook de eerste keer voor de vaccinaties. Ik weet ook wel dat het nodig is en uiteindelijk beter voor jou, maar jeetje, ik kon m'n tranen nauwelijks bedwingen toen die naald in je been verdween. Van een vrolijk lachend ventje veranderde je in een brullende boze beer. De dag zelf heb je er behoorlijk wat last van gehad, maar gelukkig was het al snel over.

Ik denk dat het niet lang meer duurt voordat de eerste keer omdraaien komt. Je bent kneitertje hard aan het oefenen. Het is dat er nog een schoudertje in de weg zit, anders was het je al gelukt. Je komt wel van een koude kermis thuis als je eenmaal gedraaid bent, want je hebt een hekel aan op je buik liggen.

Op de eerste keer doorslapen wacht ik nog met smart. Tot nu toe vind je het nog veel te gezellig om ‘s nachts ook een slokje te drinken. Maar dat geeft niet hoor, vent. Ooit komt er een dag waarop de wallen minder worden.

Lieve Lewis, op naar weer zo'n mooie maand.

Hele dikke kus,

Mama