Gabriella van Rosmalen

40 weken lang heb ik een dagboek bijgehouden over mijn zwangerschap. Koekje bleef de volle tijd, plus een dag extra zitten, maar inmiddels hebben we kennis mogen maken met de knappe Lewis. Iedere maand schrijf ik een nieuw hoofdstuk van zijn dagboek en vertel ik hoe het met hem en met ons gaat. Deze maand: mijn kleine eigenwijs vent

Hallo lieve koek!

Ik beloof bij deze plechtig dat ik stop met schrijven dat de tijd zo snel gaat. En daarbij geef ik mezelf meteen een excuus dat deze twee dagboekjes zijn samengevoegd. Want lieve, knappe vent van me, ik kan je bijna niet meer bijhouden. Je bent zo'n grappig kereltje en je ontwikkelt je zo snel. Alleen het praten gaat nog niet echt vanzelf. Daar zijn we afgelopen maand voor naar de kinderarts op het consultatiebureau geweest. Zij maakte zich nog geen zorgen en dacht dat het vanzelf wel kwam.

Twee dagen na je bezoek daar leerde je weer een stapel nieuwe woordjes bij. Inmiddels weet je dus ook hoe je ‘nee' moet zeggen en dat vinden we dan wel weer een beetje jammer…

Je bent ook nog steeds dikke vrienden met Maggie. Jullie zijn 4 handen op 1 buik. Alleen ze moet het niet wagen om aan je speelgoed te zitten. Zo tolerant ben je nou ook weer niet. Het is leuk dat ze in jouw huis woont en je wil af en toe echt wel met haar kroelen, maar we gaan geen speelgoed delen. Hou op zeg, zo zijn we niet getrouwd.

In jouw laatste dagboekje hadden we het nog over je gekke haar. Het was na het afscheren weer helemaal aangegroeid en je ging als plumeau door het leven. Inmiddels zijn we naar de kapper geweest. Dat heeft heel Rotterdam Noord geweten, want je schreeuwde de complete tent bij elkaar. Maar dat mocht de pret niet drukken, want je ging als knappe man de deur uit.

Mama belooft bij deze plechtig jouw dagboek weer beter bij te houden, kanjer. Ik hou van jou!

Heel veel liefs,

Mama