Gabriella van Rosmalen

40 weken lang heb ik een dagboek bijgehouden over mijn zwangerschap. Koekje bleef de volle tijd, plus een dag extra zitten, maar inmiddels hebben we kennis mogen maken met de knappe Lewis. Iedere maand schrijf ik een nieuw hoofdstuk van zijn dagboek en vertel ik hoe het met hem en met ons gaat. Deze maand: de tijd vliegt.

Hallo lieve koek!

Het is wat, is je moedertje gewoon 8 dagen te laat met het schrijven van je dagboek. Ik geef de tijd de schuld (vrij logisch ook) want die vliegt werkelijk voorbij. Ik knipper twee keer en voor ik het weet ben jij weer wat groter gegroeid. Figuurlijk dan, want qua lengte ben je nog steeds een erwt, maar verder ontwikkel jij je als een raket.

Zo step je alsof je nooit anders gedaan hebt. Bochtjes neem je als Max Verstappen en zijn snelheid haal je trouwens ook regelmatig. Ik hou vaak mijn hart vast omdat je nog weleens vergeet dat er ook van die gekke, grote dingen met vier wielen op de weg rijden. Uiteraard schreeuw ik dan de hele boel bij elkaar dat je moet stoppen, maar soms lijken die lange haren voor je oren te zitten. Of je doet natuurlijk stoïcijns alsof je me niet hoort.

Over die lange haren gesproken, het wordt tijd dat we ze weer gaan kortwieken. Je vorige kappersbezoek was niet echt een succes (je was zo verknipt dat we je kaal moesten scheren) dus ik ben een beetje bang voor de volgende keer. Je zo door laten lopen is echter ook geen optie, dus we gaan op zoek naar een zo kindvriendelijk mogelijke kapper en doen zeven schietgebedjes voordat we de zaak betreden.

Maar gek haar of niet, ik hou toch wel van je! Tot aan de maan en weer terug.

Heel veel liefs,

Mama