Koekjes dagboek - maand 25 - Gabriella van Rosmalen

40 weken lang heb ik een dagboek bijgehouden over mijn zwangerschap. Koekje bleef de volle tijd, plus een dag extra zitten, maar inmiddels hebben we kennis mogen maken met de knappe Lewis. Iedere maand schrijf ik een nieuw hoofdstuk van zijn dagboek en vertel ik hoe het met hem en met ons gaat. Deze maand: hebben we het lek boven?

Hallo lieve koek!

Als ik een ding heb geleerd van het moederschap, dan is het dat je dingen nooit moet jinxen. Als ik vandaag tegen iemand zeg dat je goed slaapt, dan weet ik 100% zeker dat ik de nacht erop wakker van je lig. Nu, hier in jouw dagboek, opschrijven dat het beter lijkt te gaan met je woede-aanvallen, is dus vragen om ellende. En toch doe ik het, omdat ik er zo blij mee ben. In plaats van gillend op de grond omdat je zo boos bent, lig je nu regelmatig gillend van het lachen in mijn armen. Je bent een gigantische grote boef, maar wel eentje die er lol in heeft.

Natuurlijk kan je nog steeds weleens boos zijn. Als we je niet begrijpen, of gewoon omdat je iets niet mag. Je vingers in het stopcontact steken bijvoorbeeld. Gek genoeg vinden papa en mama dat gewoon niet zo'n heel erg sterk idee. Maar over het algemeen gaat het nu echt een stuk beter.

Wat je ook om te gierend vindt, is de bakfiets. Man, je bent niet uit Barrie (de Bakfiets) te slaan. Volgens mij denk je dat het een attractie uit de Efteling is. Je zit erbij alsof je in een koets wordt rondgereden en als de voorbijgangers een beetje geluk hebben, wuif je ook nog naar ze. Bofkonten.

Wat de laatste tijd ook weer wat beter gaat, is het eten. Je bent nog steeds geen grote eter terwijl je dat op zich wel kan gebruiken. Je bent een klein mannetje van net aan 11 kilo en je zit geen seconde stil. Als we met Toeter gaan wandelen, loop je het liefst het hele rondje mee en even rustig aan tafel met Lego spelen zit er niet bij. Goed eten vind ik daarom erg belangrijk en ik ben blij dat je de laatste tijd iets meer in dat waffeltje van je stopt.