Gabriella van Rosmalen

40 weken lang heb ik een dagboek bijgehouden over mijn zwangerschap. Koekje bleef de volle tijd, plus een dag extra zitten, maar inmiddels hebben we kennis mogen maken met de knappe Lewis. Iedere maand schrijf ik een nieuw hoofdstuk van zijn dagboek en vertel ik hoe het met hem en met ons gaat. Deze maand: LEWIS HEEFT DOORGESLAPEN!

Liefste Lewis,

Je hebt doorgeslapen. Doorgeslapen. Door-geslapen. DOORGESLAPEN. Ik herhaal het even een paar keer, omdat ik na ruim een jaar zonder volledige nacht opeens 8 uur slaap van jou cadeau kreeg. En dat gaat me niet in de koude kleren zitten. Ik heb even de tijd nodig om dat te verwerken. Doorgeslapen. Jep, ik kan er wel aan wennen.

Niet dat dat nodig is, want je hebt het bij een (heerlijke) nacht gelaten. Maar fijn was het wel. En de gedachte dat jij dus ook daadwerkelijk kan doorslapen, is dat ook. Je bent niet stuk, kapot of defect. Je vindt het gewoon leuk om ‘s nachts wakker te zijn. En de kans bestaat dat je meer honger had dan wij dachten. Dan dat het Consultatiebureau en de slaapcoach dachten. Je tukte je eerste 8 uur achter elkaar namelijk nadat je een fles kunstvoeding had gedronken. De nachten daarvoor lag je nog een paar uur boos in je bedje, maar omdat iedereen zei dat je geen voeding meer nodig had, gingen wij ervanuit dat dit niet nodig was. Inmiddels weten we beter.

Gelukkig is het allemaal goed gekomen en slaap je wel echt een flink stuk beter dan voorheen. Helemaal afscheid nemen van de borstvoeding wil ik nog niet, dus wisselen we het af: twee keer mama en twee keer fles. Tot nu toe loopt dat als een tiet.

Weet je wie er ook loopt? Jij, gekke Lewis. Tien maanden oud en je stapt al aan onze hand de wijde wereld in. Met je loopwagentje scheur je de hele kamer door en je grijpt alles aan om een stukje mee te liften. Ook je grote vriend Toeter is regelmatig de Sjaak. Je gebruikt hem meer dan eens als bruggetje om van A naar B te komen. En die rare Toet vindt alles ook gewoon goed.

Over twee maanden ben je gewoon alweer een jaar en ik heb geen idee waar de tijd is gebleven. Ik weet nog dat ik je vader eeuwige jeuk met veel te korte armpjes toewenste toen ik de laatste centimeters aan het wegpuffen was en nu ben jij gewoon alweer tien maanden onze kleine prins. De allergrootste lachebek op aarde, maar ook een flinke Grumphy Cat als we niet met je wandelen. Je zus is je grote voorbeeld en andersom ben jij haar kleine schat. Ik sta regelmatig te snuffen in een hoekje als ik jullie met elkaar bezig zie.

Mama houdt van jou tot aan de maan en weer terug!

Dikke kus,

Mama