Gabriella van Rosmalen

Tijdens mijn zwangerschap heb ik iedere week een dagboek bijgehouden. Inmiddels is de kleine Mae geboren en heb ik besloten om maandelijks een verslag te schrijven. Hoe doet ze het, groeit ze hard en hoe ervaren manlief en ik het ouderschap? Deze maand: hiep hiep hoera, je bent vier jaar!

Liefste Erwtje,

Vandaag ben je vier jaar geworden. Mijn allereerste baby'tje, mijn Erwtje, is opeens een grote dame. Eentje met een behoorlijk sterke eigen mening, een ontzettend goed hart en boordevol warme knuffels. Ik weet wel dat iedere moeder dit over haar kind zegt, maar toch: je bent zo'n uniek persoontje. Je fladdert van links naar rechts, zit vol praatjes en kan zelfs nog vriendjes worden met een lantaarnpaal.

Na de meivakantie ga je naar school en daar heb je heel veel zin in. Ik weet nog niet of je doorhebt dat het vanaf dan ook gewoon iedere dag is en behoorlijk jaartjes achter elkaar, maar dat merk je dan wel vanzelf. Ik heb om die reden dan ook besloten dat dit je laatste dagboekje wordt. Voor mezelf hou ik hem nog wel bij, maar omdat je nu lekker aan je eigen leventje, met je eigen vriendjes en vriendinnetjes, gaat beginnen, wil ik niet alles meer over jou delen.

Liefste Mae'tje, weet je dat ik er best een beetje emotioneel van wordt dat jij gewoon al een echt kleutertje bent. Een meisje dat de grote (boze) buitenwereld op gaat zoeken en verkennen, nu nog onschuldig en in een redelijk beschermde omgeving. Maar straks ga je op ontdekking en kom je ook dingen tegen die je misschien minder leuk vindt. Weet dan dat papa en mama er altijd voor je zijn, lieve mop. Wat er ook is, wat er ook gebeurt, hoe leuk of verdrietig je nieuws ook is. Wij staan met open armen en zonder mening klaar om je te helpen.

Je maakte mij een moeder en tot op de dag van vandaag wil ik niets liever zijn.

Ik hou van jou tot aan de maan en weer terug.

Heel veel liefs,

Mama