Gabriella van Rosmalen

Tijdens mijn zwangerschap heb ik iedere week een dagboek bijgehouden. Inmiddels is de kleine Mae geboren en heb ik besloten om maandelijks een verslag te schrijven. Hoe doet ze het, groeit ze hard en hoe ervaren manlief en ik het ouderschap? Deze maand: nog een keer naar de Efteling!

Lief Erwtje,

Wat was jij blij dat we nog een keer naar de Efteling gingen! Je kon het niet goed onder woorden brengen, want als je heel erg blij bent krijg je een soort van kortsluiting in je hoofd. Je gaat dan allemaal gekke dingen zeggen, totdat de schrik een beetje is gaan liggen. Toen dat het geval was, had je meteen de grootste plannen. Je ging weer in de achtbaan, we moesten op de paddestoelen zitten en dit keer gingen we echt langs de draak!

Het is allemaal gebeurd, op de draak na. Een achtbaan kan je niet hoog of snel genoeg gaan, maar bij de draak trek je resoluut de grens. Je hebt in ieder geval intens genoten, en je papa en mama van jou. Regelmatig liep ik achter je keihard mijn tranen weg te slikken omdat ik zo gelukkig van je enthousiasme werd. Op de foto met je grote heldin Roodkapje en wie stond er stilletjes te grienen? Jawel, je moeder. Nooit geweten dat ik er zo een zou worden, maar zolang jij je nog niet voor me schaamt, vind ik het prima.

Over een paar maandjes ga je naar school en dat vind je echt geweldig. Je hebt het er wekelijks over en iedere keer als we er langs lopen, wijs je er even naar. Ik vind het nogal een ding dat je straks gaat, maar dat jij er zoveel zin in hebt, maakt me vrolijk. Lekker leren, lekker spelen. Volgens mij komt het wel goed met mijn kleine wup.

Want hoe groot je ook al bent en hoe bijdehand je soms ook kan zijn, gelukkig kruip je nog steeds vaak genoeg op schoot om me een dikke knuffel te geven. En wanneer ik die armpjes om m'n nek voel, jij me een natte zoen geeft en je zegt dat je van me houdt (met Rotterdamse T), dan moet ik wederom oppassen dat ik niet ga huilen.

Mama houdt ook superveel van jou, liefje!

Liefs,

Mama