Gabriella van Rosmalen

Tijdens mijn zwangerschap heb ik iedere week een dagboek bijgehouden. Inmiddels is de kleine Mae geboren en heb ik besloten om maandelijks een verslag te schrijven. Hoe doet ze het, groeit ze hard en hoe ervaren manlief en ik het ouderschap? Deze maand: stickers plakken en papa op vakantie

Lief Erwtje,

Wat een maand, zeg! We hebben flink wat ondernomen in deze herfstperiode, ondanks dat hij behoorlijk nat was. Je groeit zo ontiegelijk hard, ik kan het niet eens bijhouden. Inmiddels ben je thuis helemaal zindelijk en heb je ook besloten dat je te groot bent voor het potje. Stickers plakken vind je wel nog steeds helemaal te gek. Buiten de deur je ook als een jekko, maar op het kinderdagverblijf wil het nog niet zo lukken. De kans is groot dat je het daar gewoon op je eigen tempo doet, net zoals het met praten ging.

Toen ik je laatst wegbracht om bij de kindjes te gaan spelen, had ik mijn kont nog niet gekeerd of je vriendje zat alweer naast je op de bank. Ik vind het zo leuk om te zien dat je nu echt met andere kindjes wil spelen. Ook ‘de baby' (het dochtertje van mama d'r vriendin en tevens jouw gedwongen bff) vind je geweldig. Als we langs het huis van Livia lopen, zwaai je vol overgave en bij iedere blauwe auto roep je dat je de baby hebt gezien.

We zijn ook een tijdje met z'n tweeën geweest, omdat papa een bedrijfsuitje had. Terwijl hij vier dagen vakantie vierde in de Turkse zon, bakten wij koekjes, gingen we met tante Melanie naar de dierentuin en aten we patatjes. Van tevoren zag ik er stiekem wel een beetje tegenop, maar de dagen vlogen voorbij en ik heb zo genoten met jou. Ik zou ook voor geen goud met papa willen ruilen, ook al kwijlde ik bijna toen ik de foto's van het buffet zag.

De komende maand wordt het weer te gek liefje, dat weet ik zeker!

Mama houdt ontiegelijk veel van je en is ook aapiestrots op hoe goed je alles doet en probeert.

Hele dikke kus,

Mama