Gabriella van Rosmalen

Manlief wist het zeker: ik zou hoe dan ook last krijgen van zwangerschapsdementie. Normaal gesproken ben ik al niet een van de scherpste als het op het geheugen aankomt, maar eenmaal onder invloed van hormonen, zou het helemaal rampzalig worden.

Ik heb heel lang vol kunnen houden dat het niet zo was, maar na het dichtdoen van de autodeur terwijl de sleutels nog in het contact zaten, kan ik er niet meer onderuit: ik heb last van zwangerschapsdementie.

Het begon nog redelijk onschuldig met het vergeten van een afspraak. Gelukkig stond die in de agenda en kwam ik er op tijd achter. Daarna werd het dus tragischer toen ik in de stromende regen de autodeur dichtgooide en vergeten was de sleutel mee te nemen. Wim totaal over de zeik, want die kon ernaast wachten totdat de hulptroepen aankwamen. Die overigens nog op moesten schieten, omdat ik ook de lampen had laten branden.

Zwangerschapsdementie verdwijnt niet na de eerste zwangerschap

Overigens had ik er tijdens mijn eerste zwangerschap ook flink last van. Daar vergat ik midden in de Babydump maar pincode. We hadden net een flinke vracht benodigdheden gehaald die ik zelf had afgerekend. Vervolgens kom ik er buiten achter dat de caissière het matrasje vergeten was af te rekenen. Nu vind ik al die babyspullen echt heel duur en is een leuk extraatje altijd meegenomen, maar mijn toekomstige kindje te laten slapen op een gejat bedje, ging me wat ver. Dus ik, hup, weer terug de winkel in met dat matrasje onder m'n arm.

Caissière zielsgelukkig omdat haar kas weer klopte, en ik heel blij omdat ik een gratis knuffelbeer kreeg. Maar toen kwam het afrekenen. Ik heb een half uur naar dat pin-apparaatje gestaard, maar ik wist gewoon mijn pincode niet meer. Na 2 pogingen was ik zo wijs om te stoppen met proberen en heb ik maar met mijn andere pas betaald, waar ik gek genoeg wel de code van wist.

Zwangerschapsdementie is niet grappig

Ik heb me drie dagen een hersenhernia gepeinsd, maar ik kwam er niet meer op. Uit pure wanhoop heb ik mijn pincode maar opnieuw opgevraagd. Op het moment dat ik de enveloppe in mijn handen had en hem open wilde maken, schoot hij me opeens weer te binnen. Voor de zekerheid heb ik het gecontroleerd en ik had nog gelijk ook.

Zwangerschapsdementie: het bestaat echt en het is niet grappig.