Gabriella van Rosmalen

Mae is niet mijn eerste baby. Ruim tweeënhalf jaar geleden kreeg ik er namelijk ook al een, maar dan via een draagmoeder. Een draagmoeder in de vorm van een golden retriever met vier pootjes, een enorm lieve snuit en een flinke berg haar. Toeter en ik zijn vanaf de allereerste dag vier handen en poten op een buik. Maar omdat hij zo enthousiast is, was ik wel heel benieuwd hoe het kennismaken met de baby zou gaan. 

Voordat ik verder ga: deze blog is gebaseerd op mijn ervaring. Ik wil niet zeggen dat dit de meest perfecte manier is, maar voor ons heeft het in ieder geval heel goed uitgepakt. Het kan ook zijn dat je hond helemaal geen moeite heeft met de nieuwe bewoner. Toeter is echter een geval apart: enorm lief, maar zo enthousiast als een complete groep 3 in de Jamin. Hem zomaar in het diepe gooien was dus echt onmogelijk.

Kennismaken in babystapjes

Al ver voordat Mae geboren werd, zijn we begonnen met kennismaken. Zo hebben we met 7 maanden de box al in de kamer gezet. Dit is best een groot gevaarte en het neemt een prominente plek in de woonkamer in. Daarnaast kwam die te staan op een plek waar Toeter regelmatig ligt.

Ook hebben we een tijdlang de kinderwagen in de woonkamer gezet. Nadat hij daaraan gewend was, zijn we er rondjes mee gaan lopen, aangezien Toet ook moest leren om rustig mee te wandelen.

Aan de knuffels, kleertjes, doeken en andere stoffen dingen die ik cadeau kreeg, heb ik hem laten snuffelen. Ze moesten daarna toch nog gewassen worden en zo kon ik onze harige baby erbij betrekken. Dingen weghouden voor hem werkte juist averechts.

Hond ontmoet baby: stress!

Toen Toeter Mae voor het eerst zag, maakte hij nog net geen achterwaartse salto van de stress. Wat was het klein en wat maakte het veel herrie! De eerste ontmoeting duurde dan ook niet langer dan een minuut. Zodra ik zag dat het Toetje te veel werd, heb ik hem een flinke knuffel gegeven en zijn we de kamer uitgegaan. Iedere dag kwam ik met Mae even beneden om te laten kennismaken. Ik zat dan op een hoge stoel, zodat ik de baby goed kon beschermen, maar Toeter ook ruimte had om te snuffelen.

Na anderhalve week was ik weer volledig beneden (in plaats van boven in het kraambed) en was onze ijsbeer al bijna helemaal gewend aan Mae. Als ze huilde, was hij niet meer in opperste staat van paraatheid en ook kon ik gewoon met d'r op de bank zitten zonder dat hij zijn neus ertussen wilde proppen.

Zonder slag of stoot? Absoluut niet!

Het is niet zo dat Toeter helemaal geen moeite had met Mae. Zo is hij ‘s nachts twee keer goed ziek geworden omdat de spanning hem te veel werd.

Ook moeten we hem af en toe nog in zijn bench doen als er visite komt die even met Mae wil kroelen. Niet om hem te pesten, maar juist om hem een veilig plekje te geven. Als hij gewoon los is (wat normaal zo is, hij slaapt zelfs niet meer in een dichte bench), heeft hij geen seconde rust en blijft hij rondjes lopen.

Daarnaast is hij bang geworden voor de kelderdeur. We hebben geen idee waarom, maar als hij door de gang moet, loopt hij heel voorzichtig langs die specifieke deur. Gelukkig gaat dat langzaam en met veel oefenen weer beter.

Uiteraard kan je er ook voor kiezen om je hond de eerste luier van je baby op te laten eten (ieuw) of misschien zelfs wel de placenta (dubbel ieuw), maar wij vonden deze manier toch een stuk beter.