Gabriella van Rosmalen

Wie je mama is, kies je niet. Je moet het gelukkig hebben dat je fantastisch exemplaar treft, anders ben je de sjaak. Als moeder doe ik er alles aan om een zo goed mogelijke mama te zijn voor mijn dochter en het afgelopen jaar ben ik erachter gekomen wat voor mooie maar ook zware taak dat is. Ik vond het op deze Moederdag dus wel tijd voor een ode aan mijn eigen mama. 

Lieve mama,

Ik zie al helemaal voor me hoe je nu naar je computerscherm staart. Je leest mijn blogs trouw en ik weet bijna zeker dat je deze brief niet zag aankomen. Verrassing! Stiekem schaam ik me een beetje dat ik hem niet eerder aan je schreef, want als iemand een ode verdient, dan ben jij het wel.

Wanneer je in het woordenboek het begrip ‘rots in de branding' zoekt, dan staat jouw foto erbij. En die van papa natuurlijk ook, maar het is Moederdag dus het zonnetje schijnt speciaal voor jou vandaag.

Alles wat ik me van vroeger herinner, is leuk. Zelfs aan de ziekenhuisbezoeken denk ik met een mooi gevoel terug, ondanks dat er natuurlijk geen hol aan is als je in het ziekenhuis ligt. Jij was er altijd, hoe lang ik er ook lag en hoe vaak ik er ook heen moest.

Toen ik wat ouder werd en ook een tikkeltje eigenwijs, hadden we regelmatig discussies over politiek. Ik denk dat we niet rechter tegenover elkaar konden staan dan dat we deden, maar het heeft er wel voor gezorgd dat ik mijn mening nu heel goed kan onderbouwen en dat ik voor mezelf op durf te komen.

Nog wat jaren later ging ik het huis uit en jeetje, wat deed dat me pijn. Natuurlijk wilde ik heel graag samenwonen, maar ik had het zo naar mijn zin thuis en als Wim er niet was geweest, had ik er nu vast nog gewoond. Alhoewel ik een geweldige tijd in Rotterdam heb gehad, was ik heel blij dat ik na 2 jaar weer in m'n dorpje ging wonen. Sterker nog, we kochten een huis bij jullie in de straat. Veel mensen vragen me of ik dat niet gek vind, maar ik had nergens anders willen zitten.

Het maakt niet uit wat ik doe, of ik nu verhuis, een hond koop, last heb van angstaanvallen, door de zwangerschap 80 keer per week naar het ziekenhuis moet of een kind op de wereld zet, altijd sta jij voor ons klaar. Je was de allereerste die Mae in haar huis uit de MaxiCosi tilde en toen we met spoed naar het ziekenhuis moesten omdat ze zo benauwd was, kwam jij me geruststellen. Je hebt me al zo vaak van de ondergang gered. Weet je nog die ene keer toen ik een strijkkraaltje in m'n neus stopte of toen ik dacht dat ik wel op een draaiende bureaustoel kon staan en een gat in m'n hoofd viel? Ik was allang ten onder gegaan aan gekkigheid als jij niet af en toe tegen me zegt dat sommige dingen niet zo handig zijn.

Lieve mama, als ik Mae ook maar 10% van de liefde kan geven die jij ons geeft, dan is zij al de gelukkigste baby op aarde. Bedankt voor al je goede zorgen, ik hou van jou!