Gabriella van Rosmalen

Ieder nieuwsbericht waar het verdriet van een kindje in wordt vermeld, doet me veel. Maar het ongeluk in Oss brak mijn moederhart helemaal in tweeën. Alleen al de gedachte aan hoe het voelt om zo'n bericht te krijgen, deed onnoemelijk veel pijn. Ik kon en wilde me niet eens voorstellen hoe de papa en mama van de slachtoffertjes zich voelden. 

Toen ik het bericht op mijn Instagram deelde, reageerde mijn oud-collega van Content Collective met de woorden: ‘De kwetsbaarheid krijg je er als mama gratis bij'.

Mama zijn is een wonder

Raak gezegd. Zodra je moeder wordt (en vader natuurlijk ook), ontwikkel je een heel soort nieuw gevoel. Je ervaart liefde zoals je het nog nooit ervaren hebt en je moet jezelf inhouden om je kind niet de hele dag plat te knuffelen. Opeens heb je door wat voor wonder het is om een klein hummeltje in huis te hebben en hoe bizar veel je daarvan kan houden. Sterker nog, je houdt als mama zoveel van je kind dat je niet eens kan bevatten hoeveel dat daadwerkelijk is. De liefde is oneindig.

Zij maakt ons krachtig en zwak tegelijk

Maar de kwetsbaarheid is het ook. Vaders en moeders zijn ijzersterk, maar hebben een gigantische zwakke plek: hun kind. Mae was de reden dat mijn man en ik na Nice toch nog verder konden, zij maakte ons krachtig. Maar ik heb ook weleens tegen Wim gezegd dat als er met Mae wat gebeurt, ik niet weet wat ik nog zou moeten doen. Zo intens is de liefde die ik voor haar voel.

En zo groot is ook de kwetsbaarheid die ik tegelijkertijd ervaar. Hoe moet je in hemelsnaam verder als je zo'n bericht net als in Oss krijgt? Dat je ‘s ochtends je kleine druif een kus geeft en je niet eens weet dat het de laatste is geweest?

Mooi om te ervaren

Toen ik Mae de volgende dag naar het kinderdagverblijf bracht, heb ik haar heel intens en bewust een knuffel gegeven. En sindsdien let ik er altijd op dat ik haar met mijn volle bewustzijn gedag zeg. Ergens is het ook mooi dat ik deze kwetsbaarheid mag ervaren, want ook dat is een onderdeel van het moederschap. En zou ik zonder die kwetsbaarheid ook zo veel van mijn Erwtje houden? 

Hoe ervaar jij dat mooie en tegelijkertijd zware gevoel van kwetsbaarheid?