Gabriella van Rosmalen

40 weken lang heb ik een dagboek bijgehouden over mijn zwangerschap. Koekje bleef de volle tijd, plus een dag extra zitten, maar inmiddels hebben we kennis mogen maken met de knappe Lewis. Iedere maand schrijf ik een nieuw hoofdstuk van zijn dagboek en vertel ik hoe het met hem en met ons gaat. Deze maand: een inhaalslag

Liefste Koekje,

Je bent grote broer geworden! Op 10 december is jouw zusje geboren en door alle hectiek die daarbij kwam kijken, was jou twintigste dagboekje niet op tijd af. We plakken maand 20 en 21 dus gewoon lekker samen, zodat hij wel helemaal is bijgewerkt.

De afgelopen maanden is er van alles gebeurd. Zo ben jij dus niet meer de kleinste thuis en dat was voor jou wel even wennen. Wie is die baby die de hele tijd jouw favoriete zitplek bij mama op schoot bezet houdt!? En die vreemde mevrouw die opeens een week in huis was, is wel verdwenen. Had zij die kleine huilebalk niet mee kunnen nemen?

Zonder gekheid, je bent hartstikke gek op je zusje, al vind je het wel wennen dat je tegenwoordig iets vaker moet wachten. Ook lopen de rituelen die jij bedacht hebt niet allemaal meer even vlekkeloos. Dat zorgde voor de nodige woedeaanvallen, waardoor je papa en mama weer met hun handen in het haar zaten. Want wat doe je met een klein mannetje dat zo ontzettend boos is dat hij rood aanloopt? Nachtenlang heb je de hele boel bij elkaar geschreeuwd. Lagen we niet wakker van Maggie, dan was het wel van jou. Maar we begrepen ook goed waar het vandaan kwam en gelukkig hebben we het tij weten te keren. Er zat niets anders op dan heel veel met je knuffelen, duidelijk zijn en vooral veeeeel geduld te hebben. En dat deden we met liefde.

Boos ben je nog steeds weleens, maar dat komt ook omdat je zo ontzettend veel dingen wil waar je stiekem nog net iets te klein voor bent. Alles wat je zus kan, doe jij het liefst ook. Dat je ruim 3 jaar jonger bent, vergeet je voor het gemak even. Je bezorgt je arme moedertje regelmatig grijze haren door overal op te klimmen. Als we niet opletten, zit je zo bovenop het aanrecht om jezelf van koekjes te voorzien.

Niet dat eten je echt heel veel doet, want je bent veel te druk met van alles om iets op je gemak op te eten. Dat geldt niet alleen voor je groenten ‘s avonds, maar ook voor een lekker snoepje tussendoor of een stukje taart. Het enige waar je altijd tijd voor maakt, is je fruit. Zo krijgen we gelukkig toch nog wat vitamines bij je naar binnen.

Doordat je nog steeds klein van stuk bent, heb ik helemaal niet door dat jij over een paar maandjes gewoon alweer twee jaar wordt. De tijd gaat veel te snel! Blijf me nog maar heel vaak opzoeken voor een dikke knuffel, want straks wil je dat misschien niet meer.

Ik hou van jou, kleine vent.

Heel veel liefs,

Mama