Gabriella van Rosmalen

40 weken lang heb ik een dagboek bijgehouden over mijn zwangerschap. Koekje bleef de volle tijd, plus een dag extra zitten, maar inmiddels hebben we kennis mogen maken met de knappe Lewis. Iedere maand schrijf ik een nieuw hoofdstuk van zijn dagboek en vertel ik hoe het met hem en met ons gaat. Deze maand: mijn kleine mopperkontje

Liefste Koekje,

Oh lieve Loe, je bent zo leuk. En dat vind je zelf ook. Je ligt regelmatig dubbel om de dingen die je zelf doet. Niet geheel toevallig zijn dit ook vaak dingen die je helemaal niet mag doen. Dat maakt het natuurlijk extra spannend om toch uit te proberen. Zoals met losse handjes op het zadel van je fiets gaan staan of het speelgoed pakken waar je grote zus net mee aan het spelen als.

Als we dan zeggen dat je dat niet mag doen, verander je in een kleine donderwolk. Het liedje ‘jij krijgt die lach niet van mijn gezicht' geldt in ieder geval niet voor jou. Papa en mama hebben de laatste tijd niet heel veel nodig om die lach van je gezicht te krijgen. Gelukkig krijgen we hem er ook weer net zo makkelijk opgeplakt, maar inmiddels ben ik wel heel wat gekneusde trommelvliezen verder.

Sowieso was je de afgelopen maand een beetje zielig. Je bleek een flinke verkoudheid niet zelf te kunnen overwinnen, wat resulteerde in een longontsteking. Gelukkig waren we er snel bij en konden we met antibiotica de boel nog redden. We mochten het nog 24 uur thuis aankijken en als je dan niet zou opknappen, hadden we even langs de kinderarts gemoeten. Maar al vanaf de eerste keer medicijnen toedienen werd je weer jezelf. Langzaam kwam ook je eetlust weer terug en na twee weken helse nachten sliep je weer door.

En nu de rest van de winter die stomme ziektes buiten de deur houden.

Ik hou van jou, knappe vent!

Heel veel liefs,

Mama