Gabriella van Rosmalen

Mijn man en ik hebben zelden ruzie. We zijn bijna 7 jaar samen en de echt grote ‘gevechten' zijn op 1 hand te tellen. Onze relatie is dus best stabiel te noemen. Vond ik. Tot vorige week. Toen besloten we samen een fietsstoeltje te monteren en konden we bijna een echtscheiding aanvragen. 

Doe-het-zelven is niet mijn sterkste kant. Ik kan nog net een Ikea kruk in elkaar zetten, maar daar houdt het ook wel mee op. Het is niet dat ik de kennis niet heb, het gaat bij mij mis als het langer dan 5 minuten duurt of wanneer het niet in 1 keer lukt. Zo vredelievend als ik normaal ben, zo bloed agressief word ik wanneer ik niet direct een schroefje vastkrijg.

Het was dan ook oliedom om samen met Wim een fietsstoeltje te monteren.

Stuurpen

Op vakantie hebben we lekker met Mae gefietst en omdat ik dat thuis ook graag wilde doen, kochten we een fietsstoeltje van Bobike. De omschrijving was wat summier, maar na lang bestuderen dacht ik door te hebben hoe het zat. Manlief wierp ook een blik op het papiertje, besloot dat het anders moest en haalde zonder overleg het stuur van mijn fiets.

Toen hij nog eens keek, zag hij dat dat eigenlijk helemaal niet noodzakelijk was. Geen probleem, dan zetten we het stuur toch gewoon weer vast? HA, GRAPJE! Om een of andere reden weigerde de stuurpen dienst en lukte het niet meer om mijn stuur te bevestigen. Gelukkig bleef ik toen nog vrij kalm. Foutje, kan gebeuren. Na 40 YouTubefilmpjes en een uur (!) porren zat mijn stuur eindelijk weer op z'n plek en kon het monteren beginnen.

Pech, onderdeel van fietsstoeltje weg

Dat was het idee in ieder geval, in werkelijkheid ging het er anders aan toe. We misten namelijk een essentieel onderdeel om het stoeltje te kunnen bevestigen. Dat was ook het moment dat ik leegliep en een kunstzinnige combinatie aan scheldwoorden eruit gooide waar ze in ‘Vakkie S' jaloers op zijn. Na 30 minuten gezocht te hebben, manlief al meerdere keren opperde om gewoon een nieuwe te kopen en ik bijna stond te janken van frustratie, brulde ik: “Maar het kan toch niet zomaar weg zijn? Kijk eens in je zakken”.

3 Keer raden wat Wim toen tevoorschijn toverde?

Spring maar voorop bij mij

Gelukkig hebben we daarna snel vrede gesloten, hoor. No worries, onze getuigen hoeven niet op te komen draven om het huwelijk te redden. We hebben zelfs al flink wat kilometers in de benen! Mae vindt het heerlijk voorop. Ze kan alles zien, heeft heel wat te babbelen en geniet echt van de wind in haar gezicht. Voor de zekerheid heb ik nog een helmpje gekocht en ook daar heeft ze gelukkig geen problemen mee.

Zwaai je naar me als je me voorbij ziet scheuren?