Gabriella van Rosmalen

Meestal overdrijf ik lekker in m'n intro's. Iets heeft bijvoorbeeld weeeeeken geduurd of het kostte me jaaaren om het voor elkaar te krijgen. In dit geval spreek ik de waarheid: voor het verjaardagcadeau voor manlief  had ik echt maanden aan voorbereiding nodig. Vanaf oktober ben ik bezig geweest met zijn verrassing. Met een knap kind en dito hond is het zo ongeveer onmogelijk om zomaar je koffers te pakken. Gelukkig waren daar mijn papa en mama to the rescue en kon ik doorgaan met mijn plan: een verrassingstrip naar Valencia! 

Wim wordt op 12 februari 30 en ik had al vrij snel besloten dat hij een geweldig cadeau moest krijgen. Sinds Nice doe ik niet meer aan ‘he bah, ik word een jaartje ouder', dus ieder getal dat hoger is dan het jaar ervoor, wordt keihard gevierd. Oké, 30 kan misschien wat gevoelig liggen, want je laat toch je twintiger jaren achter je. Maar als het dan toch gebeurt, kan je er maar beter het beste van maken!

Herinneringen

De pest bij mannen is vaak dat je niet weet wat je voor ze moet kopen. Vrouwen maak je vrijwel altijd blij met parfum, nieuwe laarzen, sierraden of (in mijn geval) eten, maar bij mannen ligt dat veel gecompliceerder. Wim vindt bijvoorbeeld niet echt iets heel erg leuk. Ja, hardlopen, alleen daar heeft ‘ie alles al voor. Daarnaast ‘spaart' hij bijzondere biertjes, maar die drinkt hij even niet omdat de marathon op de planning staat.

Wat hij echter wel leuk vindt, is reizen! Wim zegt dat je daar het meeste van leert en dat je de herinneringen altijd met je meedraagt. Goed punt en direct een goed cadeau! Ik besloot hem een reisje te geven, maar wel 1 waar hij niets van af zou weten.

Zenuwinzinking

Man, wat is het moeilijk geweest om m'n mond te houden! In oktober boekte ik de vliegtickets en in december het hotel. De hele tijd had ik de neiging om dingen te overleggen. Waar hij wilde zitten in het vliegtuig, hoe hij het hotel vond, of hij de locatie eigenlijk wel zag zitten? Maar dat is een beetje gek wanneer je iemand wilt verrassen, dus ik beet de afgelopen maanden heel vaak op m'n tong. Ik weet nu ook dat er voor mij geen affaire in zit (sorry Waylon), want ik kreeg hier al een zenuwinzinking van.

De wekker om 03.15 uur

Gelukkig werd het eindelijk 2 februari, de dag waarop mijn plan in werking zou treden. Toen manlief vrijdagavond thuiskwam, vertelde ik dat zijn verjaardagsweekend was begonnen. ‘s Avonds brachten we Mae naar mijn ouders (Toeter had ik ‘s middags al verhuisd) en nog steeds wist hij van niets. Eenmaal in bed controleerde ik mijn wekker nog een keer zodat ik zeker wist dat hij om 03.15 uur af zou gaan, iets waarvan Wim ook niet op de hoogte was.

Hij schrok zich de tandjes, keek even verdwaasd om zich heen, maar toen hij op zijn verjaardagskaart las dat hij zijn paspoort moest inpakken, kon hij me het tijdstip wel vergeven. Pas op Schiphol kreeg hij de bestemming te horen en 5 uur later zaten we aan de patatas bravas en de sangria.

Hoe Valencia was en welke hotspots je sowieso moet bezoeken, lees je binnenkort!