Gabriella van Rosmalen

Vanaf het moment dat ik ontdekte dat ik zwanger was, heb ik een dagboek bijgehouden. Iedere keer als ik iets bijzonders meemaak of ergens over nadenk, schrijf ik het op. Deze week: 1 platte week achter de rug, nog 9 te gaan. 

Lief Erwtje,

Deze week mochten we weer naar het Erasmus. Je moet weten dat ik voor mezelf, als zwangere vrouw, op controle moet in het Maasstad. In dit ziekenhuis had de dokter ook gezegd dat ik rust moet houden. In het Erasmus controleren ze jouw hartje. Wat ze precies meten, durf ik je niet te zeggen. Het komt er in grote lijnen op neer dat ze kijken naar de frequentie van de slagen tussen de boezems en de kamers. Daarnaast controleren ze ook of je hartslag niet te laag is. Gelukkig ben je ook deze week weer met vlag en wimpel geslaagd en mag je nog lekker blijven zitten.

Over lekker blijven zitten gesproken. Ik heb inmiddels vierkante ogen van het Netflix kijken en af en toe denk ik dat ik zelf in ‘How to get away with murder' zit. Gelukkig komen er ook veel lieve mensen langs voor een kopje thee en een gezellig praatje. Zo gaat de week toch best snel voorbij.

Ik mag dan wel hele dagen stil zitten, je papa doet dat zeker niet. Inmiddels is je kamertje helemaal klaar, de box in elkaar gezet en heeft je kinderwagen wielen. Die laatste twee staan momenteel midden in de woonkamer zodat Toeter eraan kan wennen. Hij verblikte of verbloosde echter niet dus ik heb er steeds meer vertrouwen in dat het allemaal wel goed komt.

Ik ben er alleen wel van overtuigd dat hij in de box gaat liggen zodra hij die kans krijgt. Geef hem een paar weken en hij heeft door hoe hij zichzelf vanaf de bank in de box kan lanceren.