Gabriella van Rosmalen

Vanaf het moment dat ik ontdekte dat ik zwanger was, heb ik een dagboek bijgehouden. Iedere keer als ik iets bijzonders meemaak of ergens over nadenk, schrijf ik het op. Deze week: mama is afgekeurd. 

Lief Erwtje,

We zijn gevloerd. Letterlijk. De dokter was deze week heel tevreden over jou, maar totaal niet over mij. Ik heb last van harde buiken (voorweeën) en om te voorkomen dat jij met 30 weken al ter wereld komt, moet ik gestrekt. Rust is het toverwoord de komende 10 weken en daar heb ik het best een beetje moeilijk mee.

Het houdt namelijk in dat ik minder moet gaan werken, geen uren meer mag wandelen met je grote broer Toet, dat sporten er niet meer in zit en dat ik ook alle uitjes uit de agenda kan halen. Nu heb ik natuurlijk alles voor jou over en het is ook niet dat ik klaag, maar lastig vind ik het wel.

Ik heb heel eventjes in de put gezeten. Vervolgens is je papa een hamburger bij McDonalds gaan halen (dit was zijn grote droom) en heb ik een plan gemaakt over wat ik allemaal op de bank kan doen. Ook heb ik bedacht dat ik met een weekplanning nog best wel het een en ander voor elkaar krijg. Een recept maken? Prima, maar dan wel op een dag dat ik vrij ben. Lekker met Toeter wandelen? Ook geen probleem, maar daarvoor en daarna moet ik een uur gestrekt.

Ik vrees wel dat ik nu enorm ga groeien, Erwtje. Momenteel heb jij nog een klein, schattig woonplekje, maar met zoveel rust zal mijn buik al snel flinke proporties aannemen. Het grote voordeel is echter wel dat hiermee officieel de laatste loodjes zijn ingegaan. Als ik straks van de bank mag afkomen, heb ik jou in mijn armen!