Gabriella van Rosmalen

Vanaf het moment dat ik ontdekte dat ik zwanger was, heb ik een dagboek bijgehouden. Iedere keer als ik iets bijzonders meemaak of ergens over nadenk, schrijf ik het op. Deze week: wat ruik ik daar?  

Lief Erwtje,

Het lijkt erop dat de misselijkheid definitief is verdwenen! Ik durf de vlag nog niet uit te hangen, maar al drie dagen lang heb ik er geen last van gehad. Zo langzaamaan denk ik dus dat ik het redelijk achter me heb gelaten. Het werd wel tijd ook, want die 12-weken-grens heb je ruimschoots overschreden.

Overigens heb ik er wel een andere ‘kwaal' voor in de plaats gekregen: ik heb nu de neus van een herdershond! Een kaascroissantje ruik ik op een kilometer afstand en er kan geen zak chips open worden getrokken zonder dat de geur mijn neus binnendringt. In veel gevallen is het leuk, maar soms kom ik ook geurtjes tegen waar ik minder blij van wordt. Als Toet zijn smeerworst niet zo lekker gevallen is bijvoorbeeld, of wanneer je een metro vol natte mensen in stapt.

Ik begin ook een echte pregnancy craving te ontwikkelen. Er gaat namelijk geen dag voorbij dat ik niet aan kroketten of bitterballen denk. Pre-baby-tijdperk vond ik ze wel lekker, maar was ik niet per se dolenthousiast. Nu droom ik over zo'n heerlijk kalfsvlees-exemplaar en loopt het water me in de mond als ik aan bitterballen met mosterd denk.

Als jij er straks nou ook een voorkeur voor hebt, lieve Erwt, weten we meteen waar het vandaan komt.