Gabriella van Rosmalen

Vanaf het moment dat ik ontdekte dat ik zwanger was, heb ik een dagboek bijgehouden. Iedere keer als ik iets bijzonders meemaak of ergens over nadenk, schrijf ik het op. Deze week: 7 miljoen meningen en Toeter als grote broer. 

Lief Erwtje,

Ik lag me vannacht opeens te bedenken dat ik je nog helemaal niets hebt verteld over je grote broer! Als je straks geboren wordt en thuis komt, staat er 40 kg pure liefde op je te wachten in de vorm van een golden retriever. Je broer luistert (niet) naar de naam Toeter en is nu al bijna 2,5 jaar bij ons. Het is een onwijs droppie, misschien een tikje onstuimig, maar ik weet zeker dat je hem het einde vindt. En hij jou trouwens ook.

Hoe we jullie kennismaking tot stand gaan brengen, weet ik nog niet helemaal. Ik praat wel al veel over je tegen Toet, maar ja, in hoeverre krijgt hij er iets van mee? Ik laat hem regelmatig snuffelen aan je nieuwe kleertjes (geen zorgen, ze worden nog gewassen) en hij heeft ook je teddybeer al ontmoet. Ik zit er aan te denken om hem met z'n neus in een pot Zwitsal te duwen zodat ‘ie kan wennen aan de geur, maar daar ben ik nog niet helemaal over uit.

Sinds dat we het grote nieuws hebben verteld, word ik ook overladen met meningen. Niemand voelt zich geremd in het delen van zijn of haar mening over de zwangerschap, de bevalling, wat ik wel en niet mag eten, waarom ik nog geen buik heb en hoe we je later opvoeden. Het is vast lief bedoeld, maar stiekem word ik er ook een beetje onzeker door. Ik denk dat wij daar samen onze weg nog in moeten vinden. Gelukkig hebben we daar, pak'm beet, nog 23 weken voor.