Gabriella van Rosmalen

Vanaf het moment dat ik ontdekte dat ik zwanger was, heb ik een dagboek bijgehouden. Iedere keer als ik iets bijzonders meemaak of ergens over nadenk, schrijf ik het op. Deze week: wat de sportschool instructeur met mijn zwangerschap te maken heeft.  

Lief Erwtje,

Weet je wie ik het eerste inlichtte over jouw komst? Behalve je papa dan, maar technisch gezien lichtte hij mij in. Nee, het waren niet je opa of oma en ook niet je ooms en tantes. Het was… de sportschool instructeur!

Op maandag kwamen we terug van vakantie en op dinsdag deed ik op de test. Op donderdag stond er een afspraak op de planning bij mijn nieuwe sportschool. Al die Italiaanse kilo's moesten immers verdwijnen nu we weer op Nederlandse bodem waren. Jij gooide echter wat roet in het eten. Ik wist namelijk spontaan niet meer wat ik allemaal mocht en ik was direct bang om meer dan 100 gram te tillen. Als je zwanger bent, is sjouwen natuurlijk niet echt gewenst.

Daarnaast was het de bedoeling dat ik mijn toekomstige doelen besprak met de instructeur. Uhh.. Ja, dat is lastig. Ik moest dus meteen met de billen bloot. Mijn doel was om een gezond kindje op de wereld te zetten, niet om 100 kg te kunnen deadliften of om een halve marathon te lopen.

Het allergeestige was nog dat ik bij die instructeur in de klas heb gezeten, in havo 3, 4 en 5. We hadden elkaar ruim 10 jaar niet gezien en in het eerste gesprek gooide ik er direct uit dat ik èn getrouwd èn zwanger was. Je zag hem denken: nou, die laat er ook geen gras over groeien..

Gelukkig reageerde hij supervriendelijk. Iedere keer kwam ‘ie heel stiekem vragen of alles nog goed ging en of iedereen het al wist. Tot op de dag van vandaag heeft hij netjes zijn mond gehouden. Dat doet ‘ie al ruim 9 weken, dus die laatste 7 dagen komen ook vast wel goed.

Als de echo volgende week namelijk helemaal goed gaat, gaan we het tegen iedereen vertellen, Erwtje. Ik kan niet wachten!