Gabriella van Rosmalen

Vanaf het moment dat ik ontdekte dat ik zwanger was, heb ik een dagboek bijgehouden. Iedere keer als ik iets bijzonders meemaak of ergens over nadenk, schrijf ik het op. Deze week: een garderobe groter dan die van je moeder en Minions. 

Lief Erwtje,

Weet je wat de pest is aan het feit dat we nog niet weten wat je bent, op een baby na, dan? Dat ik niet volledig los kan gaan op het kopen van kleertjes. Daarnaast hangen er nu voornamelijk winterspullen in de winkels. Een wollen pakje in maat 56 heeft zo weinig zin, aangezien jij in de lente/zomer ter wereld komt. Nou wil ik jou natuurlijk wel enorm fashionable en super cute over straat laten gaan, maar om je met 30 graden in een bontmanteltje te hijsen, gaat zelfs je moeder wat ver.

Over fashionstatements gesproken. Ik had me toch een schattig Minion-pakje voor je gezien. Misschien weet je dat nog niet, maar jouw moeder is dus een enorme Minion-fan. Het kan me niet gek genoeg zijn: Minion-pyjama, Minion-geurtje, Minion-knuffels. Jij noemt het op en ik heb het. Ik slaap alleen nog niet onder een Minion-dekbed, maar dat ligt aan je papa. Dat pakje wilde ik aanschaffen, maar toen kreeg ik te horen dat dat kindermishandeling is. Volgens mij valt dat allemaal wel mee, dus ik denk toch echt dat ik hem voor je ga kopen. Verf ik Toeter ook meteen geel en dan heb ik bijna mijn eigen Minion-volk bij elkaar verzameld.

Het lijkt er trouwens op dat de misselijkheid langzaam af begint te nemen, Erwtje. Je begint dus echt je plekje te vinden, daar in mijn buik. In gedachten voer ik al hele gesprekken met je: over wat ik je allemaal wil laten zien en later wil leren. Dat het me heerlijk lijkt om met je te knuffelen en hoe bijzonder het moet zijn om je groot te zien worden.

Jeetje, lief Erwtje, ik heb al een heel programma klaar als jij er straks bent!