Gabriella van Rosmalen

Tijdens mijn zwangerschap heb ik iedere week een dagboek bijgehouden. Inmiddels is de kleine Mae geboren en heb ik besloten om maandelijks een verslag te schrijven. Hoe doet ze het, groeit ze hard en hoe ervaren manlief en ik het ouderschap? Deze maand: tijgeren en voor het eerst weg zonder Mae. 

Lief Erwtje,

Wat had ik pijn in mijn hart en in mijn buik toen ik jou bij opa en oma achterliet. Niet dat die niet goed voor jou zorgen, integendeel! Ik was nog geen 3 uur het land uit of jij had al een nieuwe hobbelezel onder je kont. Nog even en je denkt dat je opa en oma de kerstman en -vrouw zijn. Nee, de tranen liepen over m'n wangen omdat ik jou voor het eerst moest achterlaten. Papa en mama gingen de hort op en jij ging lekker uit logeren. Uiteraard ging alles helemaal goed en heb je 2 nachten waanzinnig goed geslapen, lekker gespeeld, veel geknuffeld en heel veel geklapt.

Want dat kan je tegenwoordig ook! Ik heb me suf geoefend en hele dagen ‘klap eens in je handjes' tegen je gezongen, en het werpt z'n vruchten af. Inmiddels zit je er af en toe bij als zo'n opwind-aapje: je blijft maar klappen! We hebben ook geoefend met tijgeren en inmiddels doe je dat ook vol fanatisme. Het is alleen een beetje jammer dat je precies tijgert naar de plekken waar je eigenlijk niet mag komen.

Overigens was je papa het niet helemaal eens met mijn leermethode. Ik had gelezen dat je stukjes speelgoed buiten het bereik moest leggen, maar daar was jij niet zo van onder de indruk. Dus ik probeerde het met een rijstwafel. In het begin was het vooral een hoop gepruttel en gemopper, maar binnen 2 dagen had je de slag te pakken. Je ome D. vraagt zich inmiddels af wat je dan wel niet zou doen voor een lange vinger, maar dat proberen we nog maar even niet uit.

Het is zo leuk om te zien hoe jij steeds meer een mensje wordt. Tijdens het eten zit jij op je troon en vertel je hele verhalen, vaak met flink wat handgebaren erbij. In het openbaar ben je juist heel stil en moet je eerst de kat uit de boom kijken. Je moet er niet aan denken om te lachen tegen iemand die je niet kent. Je wordt steeds meer een eigen persoontje en steeds minder baby.

Slik, voor ik het weet ben je 18 en ga je het huis uit. Blijf voorlopig nog maar even klein, lieve gup. Laten we eerst maar eens kijken wat je tiende maand brengt!