Gabriella van Rosmalen

Tijdens mijn zwangerschap heb ik iedere week een dagboek bijgehouden. Inmiddels is de kleine Mae geboren en heb ik besloten om maandelijks een verslag te schrijven. Hoe doet ze het, groeit ze hard en hoe ervaren manlief en ik het ouderschap? Deze maand: slapeloze nachten en op ontdekkingstocht.

Lief Erwtje, 

Wat word je toch groot. Het gebeurt zo vaak dat ik naar je kijk en denk: wat is er met mijn baby gebeurd!? Je wordt steeds meer een klein, eigenwijs peutertje dat de wereld zelf wel even ontdekt. Toen je wat jonger was, vond je veel eng en durfde je niets te doen als er andere mensen keken. Daar is helemaal niets meer van over. Met je neusje hoog in de lucht stap je rond en de hele wereld is jouw speeltuin. 

Laatst waren we voor de tweede keer in een indoor speelparadijs (DE hel op aarde voor ouders, ik zweer het je). De eerste keer vond je het verschrikkelijk en heb je alleen maar aan mijn been gehangen. Daar was nu helemaal niets meer van terug te zien. Je rende van hot naar her, wilde alles aanraken en overal naar kijken. Met andere kindjes spelen vond je nog niet zo leuk, maar je zwaaide wel vrolijk naar ze. 

Jammer genoeg gaat het slapen minder voortvarend. De ene keer hebben we een paar goede nachten achter elkaar en denken we dat het lek boven is, en de andere keer doe je zowel ‘s nachts als overdag geen oog dicht. Middagdutjes, wat zijn dat!? Mam, hallo, ik ben al 17 maanden. Je denkt toch niet dat ik nog een middagdutje doe! 

Dat mama dat middagdutje soms harder nodig heeft dan jij, leg ik je later nog wel uit, lieve wup. Ik ben onwijs trots op je en ik vind het bijzonder om je zo te zien groeien en ontwikkelen. Maar blijf je alsjeblieft ook nog een beetje klein? Ik ben benieuwd wat de komende maand ons brengt!