Gabriella van Rosmalen

Tijdens mijn zwangerschap heb ik iedere week een dagboek bijgehouden. Inmiddels is de kleine Mae geboren en heb ik besloten om maandelijks een verslag te schrijven. Hoe doet ze het, groeit ze hard en hoe ervaren manlief en ik het ouderschap? Deze maand: oefenen voor de marathon. 

Lief Erwtje, 

Daar ging je hoor! Eerst je handjes los, daarna een beetje bouncen met je billen en toen je het echt doorhad, stuurde je het ene voetje voor het andere. De eerste paar dagen keek je de kat een beetje uit de boom, maar inmiddels is de draf ingezet en lijk je te oefenen voor de marathon. 

Je spaart je stapjes niet alleen voor in huis, ook Ikea en Blijdorp hebben al kennis mogen maken met jouw snelheid. In het Zweedse warenhuis ging je ervandoor met de boodschappenkar en tijdens ons bezoek aan de dierentuin stonden de zebra's zich enorm uit te sloven, maar stapte jij zo snel dat je dat waarschijnlijk niet eens gezien hebt. Het enige jammere is dat je niet vaak dezelfde kant op wilt als wij. Of beter gezegd: nooit. 

Het knorrige humeurtje waarmee we de zomer inluidden, lijkt verleden tijd. Af en toe ben je nog steeds een kleine diva, maar steeds vaker ook weer gewoon het zonnetje in huis. En dat terwijl je inmiddels 5 kiezen rijker bent die allemaal in 1 keer doorkwamen. We sloegen ons er kranig doorheen en gelukkig is er weinig wat een stevige knuffel niet kan oplossen. 

Nu je het wandelen onder de knie hebt, lijk je je weer meer te richten op het babbelen. Papa, Toeter en Hertje zitten er inmiddels in, maar mama blijft toch nog wat achterwege. Op zich is dat niet zo heel erg, want nu kan ik je vader nog een beuk geven als je op zondagochtend om 6.30 uur zijn ‘naam' roept.

Ik kijk nu al uit naar de komende maand waarin we nog meer avonturen gaan beleven!