Gabriella van Rosmalen

Tijdens mijn zwangerschap heb ik iedere week een dagboek bijgehouden. Inmiddels is de kleine Mae geboren en heb ik besloten om maandelijks een verslag te schrijven. Hoe doet ze het, groeit ze hard en hoe ervaren manlief en ik het ouderschap? Deze maand: met vallen en opstaan. 

Lief Erwtje,

Joehoe, vandaag is je eerste dagboek als eenjarige! Terwijl ik dit schrijf trek je de complete boekenkast overhoop dus ik heb niet het idee dat je ernstig onder de indruk bent. Ik riskeer trouwens behoorlijk wat kritiek met mijn titel, want er zijn veel mensen die een bloedhekel hebben aan: ‘mijn kind is 13 maanden'. Bij deze mijn excuses. Ik vond ‘1 jaar en 1 maand' niet zo lekker klinken.

Het was een spectaculaire maand! Je speelde je het apezuur met alle mooie cadeaus van je verjaardag, had tot 2 keer toe een ‘fietsongeluk' die je een paar blauwe bulten opleverde, kwam erachter dat je ook de trap op kon klimmen, bezorgde mama daarmee diverse hartverzakkingen en we gingen met z'n allen op vakantie. Daar fietsen we voor het eerst en propte je anderhalve frikadel naar binnen. Jawel, dames en heren, ik voed mijn kind onwijs gezond op, maar haar grote liefde is en blijft de frikadel.

Het lopen gaat ook steeds beter, net als het slapen. Inmiddels loop je gezellig aan 1 hand mee en oefen je met los staan. Regelmatig eindig je op je billen, maar gelukkig heb je door dat dit niet het einde van de wereld betekent. ‘s Nachts doe je gelukkig waar de donkere uurtjes voor bedoeld zijn, namelijk slapen. Tegenwoordig slapen we zelfs vaak door!

Je dertiende maand was er 1 om in te lijsten, mop! Hopelijk komen er nog meer van dit soort prachtige dingen aan.