Nu ik zo'n beetje een week of 24 ben, begint het einde der tijden toch wel te naderen. En dan heb ik het natuurlijk over de laatste uurtjes voor mijn… vrouwelijkheid.
Laten we niet om de hete brij heen draaien: zo'n bevalling is niet goed voor je va-yay-yay. Over het algemeen komen die niet bepaald ongeschonden uit de strijd. Nu kan ik daar op zich nog wel mee leven. Het is niet dat ik er dagelijks een foto van post op Instagram of dat ik vind dat het een van mijn mooiste lichaamsdelen is. Nee, ik kijk meer op tegen de pijn die erbij komt kijken.
Want als we nu toch eerlijk aan het doen zijn: volgens mij doet bevallen takke-veel zeer. En volgens iedere vrouw die ik tot nu toe heb gesproken, is dat ook zo. De enige die niet heel erg onder de indruk was, was mijn schoonzusje. Maar ik heb het idee dat zij nog doorgaat met stofzuigen als haar linkerbeen geamputeerd wordt. Sterker nog, tijdens de doop van haar jongste dochtertje had ze een blindedarmontsteking en vertikte ze het om naar het ziekenhuis te gaan.
Ik weet dan ook nog niet helemaal hoe ik die bevalling ga doen. Wordt het met behulp van meditatie? Ga ik voor een prikje in het bovenbeen? Of vraag ik bij de eerste de beste wee om een ruggenprik? De pest is dat ik word ingeleid. Mijn lichaam zal zich dus niet op de natuurlijke wijze voorbereiden op de bevalling. Het schijnt dat je het kan vergelijken met een loopband. Bij een bevalling die uit zichzelf begint, ben je in het begin rustig aan het wandelen en ga je daarna steeds sneller. Bij een ingeleid feestje is de snelheid direct 30 km per uur en moet je maar zien mee te hobbelen.
Het punt is ook dat ik niet heel erg heldhaftig ben. Ik laat nog geen gaatje vullen bij de tandarts zonder verdoving, laat staan dat ik een bevalling op eigen kracht doe. Aan de andere kant lijkt me het ook wel weer heel mooi als je lichaam tot zoiets groots in staat is.
Aan de ‘ouwe garde' hoef ik het in ieder geval niet te vragen. Ik werd onlangs op een verjaardag bijna gefileerd door dames van licht middelbare leeftijd omdat ik alleen al aan pijnbestrijding dacht. Dat werd immers vroeger nooit gedaan en als vrouw was je ervoor gemaakt om kindjes op de wereld te zetten.
Opeens vind ik helemaal niet meer dat vroeger alles beter was, en die emancipatie kan me ook gestolen worden. Dokter, legt u die spuit alvast klaar?
Mijn 5 jaar geleden schreef ik een blog over reuma en veganistisch eten. Mijn huisarts…
We moesten even op haar wachten, maar op 10 december 2021 liet ze dan toch…
40 weken lang heb ik een dagboek bijgehouden over mijn zwangerschap. Koekje bleef de volle…
We moesten even op haar wachten, maar op 10 december 2021 liet ze dan toch…
Goulash uit de slowcooker is een van mijn meest favoriete recepten ooit. 's Ochtends gooi je…
40 weken lang heb ik een dagboek bijgehouden over mijn zwangerschap. Koekje bleef de volle…
Bekijk de berichten
Pffh die oude bemoeials ook altijd! Gewoon doen wat voor jou goed voelt hoor!
Overigens vond ik het ook meevallen en dat terwijl ik bij de tandarts in mijn dossier heb staan dat ik een dubbele verdoving mag omdat ik die pijn zo vreselijk vind. Dus dat is toch net iets anders