Gabriella van Rosmalen

Voor een leuke blog draai ik mijn hand niet om, een listicle in elkaar zetten kost me geen moeite en ook een recept schrijven gaat me gemakkelijk af. Maar dat geboorteplan schrijven? Man, dat was al een bevalling op zich. 

Toen de dokter vroeg hoe ik wilde bevallen, gaf ik als antwoord: “het liefst zo snel en pijnloos mogelijk.” Op zich kon hij zich goed vinden in deze theorie, maar helaas zag ik het dan net iets te rooskleurig in. Ik kreeg een lijst mee naar huis met punten waar ik over na moest denken en aan de hand daarvan moest ik een geboorteplan in elkaar draaien.

Wie wil je er graag bij hebben?

De eerste vraag was vrij simpel. Uiteraard wil ik manlief erbij hebben. Het lijkt me wel zo fijn dat hij aanwezig is bij de geboorte van zijn eerste kind. En ik moet natuurlijk wel iemand hebben van wie ik de hand fijn mag knijpen.

Ik heb ook nog even aan Fred van Leer gedacht, omdat ik die zo gezellig vind. Ik achtte de kans echter klein dat hij zijn vrije dag op zou offeren om mijn gekrijs aan te horen.

Overigens had ik de vraag waar ik wilde bevallen ook vrij snel getackeld. Ik heb namelijk niet zoveel keuze; het wordt gewoon in het ziekenhuis. Aangezien ik al vanaf het begin bij het Maasstadziekenhuis onder behandeling sta, wordt dat ook de plek waar ik Erwtje op de wereld ga zetten.

Hoe wil je bevallen?

‘Zo snel en pijnloos mogelijk' bleek zoals gezegd niet aan te vinken, dus ik moest verzinnen wat ik dan graag wilde. Ik heb me de afgelopen weken goed verdiept in de pijnbestrijding en alle voor- en nadelen op een rijtje gezet. Nu kan medicatie er inderdaad voor zorgen dat je zo min mogelijk pijn hebt, maar ook dat de baby daarna moeite heeft met borstvoeding. En aangezien ik dat heel graag wil, heb ik besloten het zonder pijnbestrijding te proberen.

Een baarkruk en heel veel wandelen moeten mij verlichting gaan geven. Door het bewegen schijn je afleiding te hebben tijdens de pijnlijke weeën en wanneer je zittend bevalt, helpt de zwaartekracht je een handje. Mocht het echt niet te doen zijn, dan heb ik lachgas als back-upplan.

En wat doen we met de placenta?

Die nemen we mee naar huis, waarbij we de helft aan Toeter geven en de andere helft opbakken met een restje bami. Hallo, weet je wel hoeveel voedingsstoffen daarin zitten?!

Uhh.. niet dus. Met die placenta doe ik helemaal niets. Ik pureer hem niet fijn om er voedingssupplementen van te maken, ik geef het niet aan mijn hond, ik plant er geen boom op en ik ga hem ook niet ritueel offeren. Mocht je je afvragen of er echt mensen zijn die dit doen, dan is het antwoord: ja, er zijn vrouwen die dit soort rare dingen doen met hun placenta.

Geboorteplan vs. prullenbak

Nu maar hopen dat het mij en de dokter lukt om ons aan dat geboorteplan te houden. Er zijn genoeg vrouwen die zeggen dat na de eerste de beste wee dat hele geboorteplan de prullenbak in kon. Ik hoop het niet. Het is namelijk niet alleen mijn houvast, maar ik heb er ook nog eens verschrikkelijk mijn best op gedaan.

Ging jouw bevalling precies via het geboorteplan? Laat het me weten in de comments!