Gabriella van Rosmalen

Iedere zwangere vrouw weet dat het moment eraan zit te komen: de eerste wee die door je lichaam golft. Of raast. Het ligt er natuurlijk aan hoe jouw lichaam de komst van je kleine wilt inluiden. Tijdens mijn ‘weeënfeestje' heb ik ontdekt dat er meer dan een soort wee bestaat. Sterker nog, die motherf*ckers zijn met z'n zevenen. 

1. De voel-ik-daar-nou-wat-wee

Dit zijn de oefenweeën, ook wel bekend als harde buiken. Het is niet tof, niet prettig, niet aangenaam, maar nog redelijk te vergelijken met een flinke menstruatiekramp. Het valt een beetje in de categorie: we blijven er niet voor thuis, maar we worden er ook niet gelukkig van.

2. De shit-ik-vind-dit-nu-al-zeer-doen-wee

Ik ben ingeleid en vlak na de medische handelingen, begonnen bij mij de voorweeën. Ik dacht eerst dat het moment suprême was aangebroken, maar toen de verpleegster me uitlachte omdat ik vroeg of ik Wim moest bellen (echt gebeurd!), wist ik dat dit slechts weer een van de vele gruwelijke grapjes van Moeder Natuur was.

3. De oké-puf-puf-puf-puf-puf-aaaaauw-wee

Ik heb hem tijdens de zwangerschap zo vaak gehoord, hè. ‘Nee, als je een wee hebt, dan weet je dat meteen.' En het enige wat ik me dan afvroeg was hoe ik hem zou moeten herkennen, aangezien ik geen idee heb hoe een wee aanvoelt. Dames, heren, geloof mij, als je een wee hebt, dan weet je dat meteen. Het voelt een beetje alsof je baarmoeder wordt geplet door een baksteen en daarna gevierendeeld wordt. Dit is ook het moment waarop je niet meer kan praten en moet puffen.

4. De flikker-verdomme-nou-eens-op-met-je-washandje-wee

Ik heb ontdekt dat ik geen ‘groepsbevaller' ben. Van tevoren dacht ik dat Wim en ik die bevalling samen zouden doen, maar toen het moment eenmaal daar was, wilde ik aan mijn lijf geen polonaise. Sodemieter op met je washandje. Mijn baarmoeder wordt hier naar buiten getrokken, ja! Deze wee is een graadje erger dan wee 3, maar nog niet de ergste in het rijtje.

5. De ik-wil-die-spuit-en-wel-nu-wee

Nee, dat is de ik-wil-die-spuit-en-wel-nu-wee, ook wel bekend als de weeënstorm. Mijn lichaam reageerde zeer enthousiast op de weeënopwekkers en besloot na een uurtje aanmodderen maar meteen door te stomen naar een weeënstorm. Toen mijn ademhaling veranderde in één lange puf om de weeën op te kunnen vangen, besloot ik dat het genoeg was. De dokter, die al drie keer had gesmeekt of ze alsjeblieft die ruggenprik mocht gaan regelen omdat dit geen doen was, keek dolgelukkig en ik na het zetten van die prik ook. Man, wat een verademing.

6. De OMG-ik-moet-poepen-oh-nee-mijn-bekken-breken-wee

Dit is de perswee! Aan de ene kant is het een zegen dat deze vrienden zich aandoen, want dat betekent dat die ellende er bijna op zit. Aan de andere kant is het een ramp, omdat ik dit het meest ellendige gevoel vond dat ik ooit ervaren heb. Eerst denk je dat je heel nodig naar de wc moet, om vervolgens het gevoel te krijgen dat niet alleen je baby naar buiten komt, maar met hem/haar ook nog eens je complete bekkenstructuur.

7. De ik-ben-toch-al-bevallen-waar-is-dit-goed-voor-wee

En als je denkt dat je na het baren van je baby en de placenta, alles gehad hebt, zijn daar nog de naweeën. Je baarmoeder moet weer in haar oude, gezellige vormpje terugkeren en de wond die de placenta achterlaat, moet worden gedicht. Dat doet je lichaam met, hoe kan het ook anders, weeën. Ik had ze voornamelijk tijdens de borstvoeding. Heerlijke ervaring: aan je borst hangt een baby die je tepels kapot aan het vouwen is, en in je buik raast een pissige baarmoeder die graag haar oude figuur terug wilt.