Als je moeder wordt, verandert er een hoop. Je slaapt minder, je hebt geen tijd om te eten, je knuffelt de godganse dag met een bundle of joy en de geur van spuug is zo normaal geworden dat het niet eens meer opvalt. Maar de allergrootste verandering zijn die gekke zinnen die opeens uit je mond komen rollen.
- “Vind ik het vervelend als u uw co-assistente even de procedure omtrent een ruggenprik uitlegt waardoor het zetten tien minuten langer duurt en ik al die tijd zittend op de rand van een brancard mijn weeën moet wegpuffen? Natuurlijk niet, ik loop niet weg.” Tegen de anesthesist.
- “Nee hoor, ik vind het niet erg om mijn tiet bloot te gooien en u minutenlang naar mijn tepel te laten staren.” Tegen de lactatiekundige.
- “Of je rectaal mijn temperatuur mag meten omdat je nog moet oefenen? Ga je gang.” Tegen de stagiaire van de kraamhulp.
- “Geen probleem hoor, om mijn broek uit te trekken en mijn benen weer eens in de beugels te gooien.” Tegen de dokter in het ziekenhuis bij de controle.
- “Heb jij eindelijk poepie gedaan? Heb jij eindelijk poepie gedaan? Ahhh koetsjiekoetsjiekoetsjie”. Tegen de baby.
- “Ze heeft eindelijk weer eens gepoept, hoor. Het lijkt erop dat ze nu minder last heeft van d'r buik. Ja, het stinkt wel enorm en het is ook heel veel. Nee, ik doe d'r luier wel, blijf jij maar zitten.” Tegen de partner.
- “Ja, ik heb een tepelhoedje geprobeerd, maar helaas ging dat ook niet.” Tegen een wildvreemde die in de Albert Heijn vraagt of je borstvoeding geeft.
- “Uh… Ja, ik heb hechtingen inderdaad. Leuk dat je daar zo geïnteresseerd in bent.” Tegen de kraamvisite.
- “Of mijn man en ik alweer seks hebben? Vindt u het goed als ik dat even privé houd?” Tegen een collega-hondeneigenaar.
- “Ik vind één kindje fantastisch. Aan nummer twee denk ik pas weer als deze 18 is.” Tegen de schoonzus die drie wonderschone exemplaren op deze wereld heeft gezet.