Gabriella van Rosmalen

Toen ik na 6 weken weer mocht sporten, besloot ik direct vol aan de bak te gaan. Vier keer per week gooide ik het gas open en trainde ik me het apezuur. Het resultaat? Helemaal nul, niks, noppes, nada. Week na week bleef de weegschaal dezelfde hatelijke cijfers aanwijzen: 84 kg. Zat ik dan, met mijn goede voornemen om zo snel mogelijk op gewicht te komen. SPOILER! Inmiddels is de bevalling 6 maanden geleden en heb ik mijn doel behaald! 

Lees deze blog niet als verwijt naar moeders die niet op hun ‘begingewicht' zitten. Het gaat niet over jou, maar over mij. Ik deel mijn verhaal om te laten zien hoe hard ik ervoor gewerkt heb, maar bovenal om te laten zien dat het wel mogelijk is. Met de juiste instelling, veel inzet en vooral een berg steun. 

Baby olifantje

Op de dag van de bevalling woog ik 94 kg. Het ziekenhuis wilde mijn gewicht weten in verband met eventuele medicijnen, anders was ik zelf nooit op de weegschaal gaan staan. Overigens kon ik door mijn dikke buik de wijzers van het apparaat niet zien, maar de verpleegkundige vond het leuk om het mij te vertellen. Ik voelde me op dat moment net een kleine baby olifant.

Na de geboorte van Mae was er binnen een week 10 kg af. Ik gaf (heul veul) borstvoeding en dat zette behoorlijk wat zoden aan de dijk. Daarnaast ben je natuurlijk je baby kwijt, verlies je een berg vruchtwater en heeft ook de placenta je lichaam verlaten. En ondanks dat ik wist dat die 10 kg eigenlijk heel logisch was, was ik er toch blij mee.

Stomme weegschaal

Maar daarna stagneerde het dus. Ik begon heel enthousiast weer met sporten, wandelde dat het me een lieve lust was en startte na een tijdje weer voorzichtig met hardlopen, maar er gebeurde niets. Ja, ik verloor weleens een ons of 3, maar daar bleef het bij.

Op dat moment besloot ik om voorlopig even niet op de weegschaal te staan en een stapje terug te doen met sporten. Ik maakte mezelf helemaal gek en verloor vooral het plezier in bewegen. Overal liep ik tegen een muur op: ik kwam maar niet op mijn oude niveau, clean eten ging niet en ik paste ook nog niet lekker in mijn normaal kleding.

Super gezond

En toen kwam mijn suikervrije challenge. Ik at heel bewust en voornamelijk vers, zoals salade met tonijn of een gekookt eitje met groenten. In mijn eerste week was ik al een aantal kg kwijt en het verliezen is eigenlijk niet opgehouden.

Ik voel me super gezond, pas weer in mijn oude kleding en heb mijn oude, bijna platte buikje weer terug. Precies 6 maanden na mijn bevalling stond ik weer op de weegschaal en bleek ik 17 kg te zijn afgevallen. De dubbele zevens die ik nu zie, maken mij een stuk gelukkiger dan de 84 van een paar maanden terug. Ik ben er officieel nog niet helemaal (voor mijn ‘bruiloftgewicht' moet er nog 5 kg af), maar op dit moment ben ik hartstikke blij en tevreden.

Waarom ik deze blog eigenlijk niet wilde schrijven

Je denkt nu vast dat ik stond te popelen om dit verhaal te delen, maar dat is juist niet het geval. Ik heb best wat negatieve reacties gekregen op eerdere verhalen over mijn gewichtsverlies na de bevalling. Het kwam er voornamelijk op neer dat het vrouwelijk lichaam nooit meer hetzelfde zou zijn en dat te zwaar zijn eigenlijk hoorde bij een ‘pas' bevallen vrouw. Dat je na negen maanden eens kijkt of die oude spijkerbroek weer past is tot daar aan toe, maar zo snel alweer je oude figuur terug willen? Achterlijk.

Ik wilde mijn oude figuur echter niet terug voor de blote buik truitjes, de strakke rokken of de mooie jurkjes, maar om mezelf beter te voelen. En dat is gelukt! Ik voel mez fijn en ik ben trots op mezelf. Daarom wil ik jou aanmoedigen om het ook te doen. Het moederschap is al zwaar zat en een beetje extra zelfliefde kan dan juist geen kwaad.

Ben je het met me eens of juist niet? Laat het vooral weten in de comments.