Stel je voor: je ligt in een warm bedje. Eigenlijk nog niet eens zo heel lang want de avond ervoor is het laat geworden. Het is freaking koud buiten (het zou je niets verbazen als het gewoon duizend graden vriest) en als je je er erg op concentreert, lijkt het net of je knie een beetje pijn doet. Toch maar niet hardlopen vandaag?
2 vingers in mijn neus de 10k rennen
Just.. true.
Zo lag ik er zondagochtend dus bij. Ik was niet echt… enorm gemotiveerd. Er waren een miljoen redenen om het niet te doen en die was ik ook allemaal aan het opsommen. Maar toen bedacht ik me weer dat ik niet loop voor iemand anders. Niemand interesseert het of ik nu wel of niet ga draven op een zonnige zondagochtend. Ik loop alleen voor mezelf! Ik loop om fit te worden, om straks in april met 2 vingers in mijn neus die 10k te rennen en om te stralen als een pas ontdekte ster in mijn trouwjurk.
Jij, eindbaas!
Dus ik heb toch mijn sexy (kuch, kuch) hardloopoutfit aangetrokken en ben gaan draven. Eerst ging het moeizaam en had ik totaal geen fijn ritme. Maar toen ik eenmaal de knop omgezet had dat ik toch echt die 6k vol moest maken, kreeg ik de slag te pakken. Het eindigde zelfs in een record op deze afstand!
Kijk, ik ben misschien niet de snelste, niet de meest sportieve, niet de sterkste, maar ik doe het toch mooi wel maar even. En daar ben ik stiekem best trots op! Alles wat ik op sportief gebied bereik met mijn lichaam, krijg ik voor elkaar door heel hard te werken en steeds meer in mezelf te geloven.
En als ik het kan, dan kan jij het helemaal!
Geef een reactie