Ik heb een bepaald doel voor ogen. En om dat doel te bereiken, moet ik heel veel dingen doen, maar eigenlijk nog meer dingen laten. Om nog specifieker te zijn: ik moet het laten om alles in mijn mond te steken wat los en vast zit.
Eigenlijk ben ik altijd die ‘stevige meid' geweest. Ik ben 1.80m (dus aan de lange kant voor een dame) en al die jaren sleepte ik ook minimaal 10 kg aan extra gewicht mee. Sinds ik dat gewicht kwijt ben, ben ik serieus gelukkiger met mezelf dan ooit. Het is zo onwijs fijn om alleen maar kleren in je kamer (of walk-in closet) te hebben die passen en die geen knellende velletjes veroorzaken.
Spierballen-missie
Een quote om over na te denken
Die kilo's zijn dus verleden tijd, maar nu ik op mijn slankst ‘ooit' ben, wil ik ook direct doorpakken. Ik heb het idee dat die spierballen dichtbij zijn en dat ik een sixpack bijna kan ruiken. Nu heb ik enkele minuten de illusie gehad dat je dat met een paar keer sporten wel voor elkaar krijgt, maar al snel kwam ik erachter dat ik daar iets meer inzet voor nodig heb.
Dus sindsdien is mijn ‘ik wil ook spierballen-missie' begonnen. Ik ben drie keer per week in de weer met gewichten, doe thuis oefeningen waarbij ik mijn eigen lichaam als gewicht ‘gebruik' en let ook zoveel mogelijk op mijn voeding. Elke keer denk ik weer: “Deze week ga ik het echt super goed doen. Ik ben gefocust tot op het bot!”
En tot nu heb ik minstens net zo vaak gefaald.
Kruidnootje versus stronkje broccoli
Alhoewel, gefaald wil ik het niet perse noemen. Ik maak wel vooruitgang. Zo voel ik bijvoorbeeld mijn triceps al redelijk goed. Waar eerst mijn bovenarm nog met me mee wapperde als ik iemand aan het uitzwaaien was, blijft hij nu gewoon netjes aan de rest gekleefd zitten. Maar om nou te zeggen dat ik mijn voedingsschema helemaal naleef, nee.
Op een of andere manier krijg ik het niet voor elkaar om echt compleet gefocust te blijven op mijn doel. Wat ik op een normale dag eet, is prima voor iemand die op zijn voeding let, maar is by far niet goed genoeg voor het behalen van het ultieme doel: dat gespierde lichaam.
Maar goed, we blijven het proberen. Als ik dat niet doe, weet ik in ieder geval zeker dat ik het niet haal. Mocht iemand nog tips hebben, dan hoor ik het graag. Tot die tijd probeer ik alle schreeuwende kruidnootjes te negeren en gewoon te kiezen voor een stronkje broccoli.
Geef een reactie